من حدود یک ساله که ازدواج کردم.خونه م واحد رو برویی مادر شوهرمه.زن فوق العاده خوبیه ولی انتظار داره من هر روز برم باهاش بشینم.و اینکه از خونه بیرون میرم بهش بگم من دارم میرم که مثلا نگران نشه.در صورتی که تو مجردی مامانم اصلا نمیپرسید کجا میری؟
و این بهم بر میخوره.شوهرمم اصرار داره بگم ولی من حس میکنم اینجوری استقلالم از بین میره.
حالا هی بهونه میگیرم که باید از این خونه بریم.به نظرتون چه کنم؟
به کارت ادامه بده عادت کنن.
با بهانه نگرانت شدم .میخواد به نحوی اجازه بگیرین وبفهمه کجامیرین.
بابا کوتاه بیا.اینا لوس بازیه ...
به نظر من که حساس شدی. اصلا به استقلال مربوط نمیشه
وای آره حتما از اون خونه برید
اتفاقا منم شرایط تو رو داشتم و یک سال شرایطم همین بود .
بلاخره با کلی زحمت از اونجا در اومدم
و اومدم جایی که یک ساعت و نیم فاصله داریم
خیلی خوبه و از شرایطم لذت میبرم
خوبه مث من تو یه اپارتمان دو خوابه با مادرشوهر و برادرشوهرت نبودی!!!! یعنی من یه انباری کوچیک دستم بود. ماشالله یه خونه دستته تازه نگرانی استقلالت هم از دست بره؟؟
عزیزم یه بار بهشون بگو من اگر بخوام جایی برم فقط به همسرم اطلاع میدم.قاطع بگو
بشین تو خونت زندگی کن کجا میخوای بری؟؟؟
بنظرم با اینکار میخواد سر ازکارت دربیاره شاید واقعا منظوری نداره دوسه بار که نگفتی متوجه میشه که دوس نداری کسی توکارات دخالت کنه
بگو داری میری بیرون ولی کجاشو نگو.
نمیخواد جابجا بشی ولی بگو من نمیتونم دائم بگم کجا میرم
من تصمیم گرفتم یواشکی جیم شم نفهمه
اگه هم گفت کجا بود
بگم کار داشتم
چه کاری؟
یه کاری داشتم
و اینطوری ادامه بدم
