هر دو رو تنها بزرگ کردم.اینکه میگم تنها منظورم اینه که کاااااملا تنها ینی حتی همراه بیمارستانم نداشتم با وجود سزارین خودم به بچه رسیدم .اینکه مادر بیاد بیمارستان یا من تا ده روز کنار مادرم باشم همچین چیزی وجود نداشت.اولی الان نه سالشه و دومی دوسال.قشنگ فرسوده شدم ولی دوستخودم که باهم باردار شدیم تازه اون سه تا داره .لذت دنیارو میبره چون هرازگاهی میتونه استراحت کنه.اگر مادری داریدکه حداقل تو مریضی بچه هاتون تنها نیستید یا نه حتی در حد تماس دلگرم کننده .خداروشاکر باشید
عزیزم عیب نداره تو بجاش قوی هستی که میتونی تنها از پس کارات بر بیای
الهی عزیزم
چرا کسی کمک حال اون نبوده؟!
مادر خدارو شکر دارم ولی کمکم نیس
نوه های ما که پدرمون در اوردن فقط دردسر چرادومی رو آوردی خوشبحال خانوادت که دردسرنداشتی
چرا کسی کمک حالتون نبوده؟ خواهر و مادر واسه همین موقعا هستن خب
استارتر منم مثل شمام، غصه نخور
چقدرمیفهممت.حامله شدم بدترین ویا ویارو داشتم کسی کنارم نبود زایمان کردم کسی کنارم نبود یه راحت حتی نخوابیدم سر۴روز سرپا شدم چون میخواستم منت مادرشوهرم سرم نباشه الانم همه تنم روحم جونم درد میکنه الانه که الانه ازتنهایی دق میکنم ولی ترجیح میدم خونه بابام نرم خستم خیلی خستم تنها دلخوشیم تودنیا پسرمه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
