خیلی بهش فکر کردم
اصلا با گفته های سخنرانان مذهبی کاری ندارم
عقلم بهم میگه
چطور ممکنه این همه تفاوت بین آدم ها از لحاظ تقسیم نعمت باشه... اونی که معلول و نابیناست چرا باید به ظاهر این ناعدالتی رو تحمل کنه؟ چه فرقی با بقیه داشت؟
بعد از کلی فکر فهمیدم که اینجا ، این عالم ، عالم بهره مندی از لذت ها نیست. اینجا تماما دار ابتلاء
یعنی اگه کسی خوشگل متولد شده این یک ابتلاء و امتحانه براش نه پاداش
اگر کسی نابینا متولد شده این یک امتحانه براش نه مجازات
و در عالم دیگر بر اساس امکاناتی که در این دنیا بهش دادن قضاوتش میکنند.
پاداش و جزا فقط و فقط میتونه در عالمی غیر از این عالم دنیا و با یک مهندسی متفاوت معنا دار باشه...
اینجا ذاتش ذات رنج و ابتلا است.
خیلی چیزا برام حل شد خداروشکر گفتم به شما هم بگم شاید به فکر فرو رفتید