خیلی خستم از تنهایی ینی همیشه خدا تو هر شرایطی تنهام، تعطیلاته تنها نشستم گوشه خونه، ناراحتم تنهام، مریضم تنهام، گوشی همش دستمه میرم نو‌تلگرام میام تو اینستا ولی خیلی کم پیش میاد پیامی باشه اونم یا کاریه یا بالاخره چیز دائمی نیست، کافه میرم تنها، اصلا همه جوره تنها، تو رابطه هم هستم واقعیتش بنده خدا پسر خیلی خوبیه ادم پر انرژی و سالم و پایه ای هم هست و واقعا وقت هم میزاره ولی اصلا علت آشناییمم با ایشون از شدت تنهایی بود ینی دیدم دارم روانی میشم بزار یه شانسی بهش بدم و واقعا خیلی کمکم کرد میتونم بگم اگه نبود من شاید طی چهار ماه گذشته نصف کارام پیش نمیرفت یا جمعا ده بارم بیرون نمیرفتم ازین خونه، ولی خب اون بنده خدا هم کلا ادم خوش مشرب و اهل گردشه هر تعطیلاتی که میشه طبق روال زندگی همیشگیش با دوستاش میرن سفر و طبیعت گردی، بازم من تنها میشم، اهل پیام دادنم نیست زیاد کلا همیشه گوشیش پرت و پورته، خلاصه میخوام بگم واقعا نیاز دارم یه دوست دختر صمیمی داشته باشم، ادم خیلی خون گرمی هستم و همه راحت باهام جور میشن ولی هم شرایط زندگیم جوریه ازتباط دائم با کسی ندارم که کم کم صمیمی شیم، مثلا محل کارم همه مردن جز من، یا یوقتایی میرم اسب سواری اونجاهم همه مردن و اسب =\ انقدی که من اسب میبینم دختر نمیبینم هفته ها،. و هم انگار همه از قبل دوستای صمیمی شونو دارن و برنامه زندگیشونو چیدن نیاز به ادم جدید ندارن، نمیدونم چکار کنم واقعا احساس تنهایی دارم، پنج تا تعطیلی داشتیم ما طی دو ماه گذشته، هر پنج تاشو من یسره خونه بودم و روز به روز دپرس تر شدم ،
