سلام،پسری که تقریبا ۲۸ سالشه با دختری۲۱ساله وارد رابطه میشن و هردو همدیگه رو دوست دارن ،پسر هم واقعا آدم سالمی هست و وقت میذاره و دوست داشتنش اثبات کرده و...ولی وضع مالیش واقعا داغونه (حتی ماشین یا موتور هم نداره)بخاطر همین میگه من نمیخوام احتمال۹۹٪ ازدواح کنم نه با تو نه با هیچکس،اگرم بخوام۱٪ازدواج کنم ۸تا۱۰ سال دیگه یا ۴۰ سالگیم،ولی همه جوره کنارتم و صدم برات میذارم،تو رو هم اجبار نمیکنم با من تو رابطه باشی چون رابطه ی ما ته ش معلوم نیست و اگه تو میخوای ازدواج کنی من اجبار نمیکنم با من بمونی،اگه خواستگاری اومد که همه چیزش عالی بود توام خوشت اومد من جلوت نمیگیرم و حتی میتونی با بقیه چت هم کنی اگه فکر میکنی من به دردت نمیخورم،ولی اگه جدا شدی و خواستی کات کنی از پیجت حذفم نکن ،اگه جدا شدیم من گه گاهی بهت پیام میدم حالت میپرسم و...و میگه اگه بخوام ۱٪ازدواج کنم قطعا تو رو به خانواده معرفی میکنم حتی اگه جدا بشیم ، نامحسوس حواسم بهت هست حتی تو جدایی و...
واقعا دوست داشتنش واقعیه؟ممکنه بعد خوب شدن وضع مالیش به ازدواج و رسمی کردن رابطه فکر کنه؟
پسر خیلی خوبیه واقعا و میدونم دنبال سواستفاده ج/نسی نیست،و میدونم با کسی بجز من هم حرف نمیزنه
بنظرتون چه تصمیمی بگیرم؟
فعلا خودم تا ۳۰ سالگی قصد ازدواج ندارم چون هدفهای دیگه ای دارم و ۲خواهر بزرگتر از خودم هم دارم که ازدواج نکردن و نمیتونم فعلا ازدواج کنم،پیشنهاد هایی هم که دارم پسرای خوبی نیستن ،چه کنم؟
