من زمانیکه مجرد بودم خیلی تو خونه عذابم دادند همیشه منو بچه اضافه میدونستن مادرم با اینکه خودش درامدش دوبرابر من بود توقع داشت من حقوقمو خرجش کنم همیشه نفرین میکرد تحقیر میکرد توهین میکرد روزی نبود گریه نکنم و ارزوی مرگ نداشته باشم قسم خوردم برم از اون خونه دگه بمیره هم برنگردم و الان مریضه پیام به این و اون میده که من برم اما من خیلی عذاب کشیدم واقعا گاهی اینقد بهم توهین میکرد ی دفعه اینقد زدم تو سرم و موهامو کندم ک از حال رفتم دلم نمخاو حتی بمیره برم سر قبرش هیچوقت بهش حق نمیدم شما بودین میبخشیدین؟
بله
چون ک مطمعنم اگر بعدش اتفاقی واسه مادرم بیوفته عذاب وجدان خفم میکنه
من جات نبودم عزیزم ولی بنظرم برو و مادرت رو ببین
چقدر شرایط سختیه... ولی بهرحال تورو بدنیا آورده و ازت مراقبت کرده حداقل تا یه سنی. گاهی نسل مادرهای ما افسردگی های شدیذی داشتن و خودشون نمیدونستن.این باعث میشد با بچه ها رفتار بدی داشته باشن. مخصوصا اگر شاغل بوده، هم بیرون کار کرده هم تمام کارهای خونه. آقایون درک نمیکردن اگر خانمی بجز خانه داری شغل و درآمد داره، باید کارهای خونه مشترکا انجام بشه. برای همین فشار زیادی روی مادر بوده. کار بیرون، خونه، آشپزی، تربیت بچه ها، تکالیف مدرسه،.....
منم تازه ۶ماهه قطع ارتباطم....معده درد گرفته بود مادرم زنگ زده بود به همسرم دارم میمیرم دخترمو بیار ببینم منم نرفتم
خواهر برادر مجرد تو خونه واری؟ چند سالشونه مادرت؟ بابات زنده ان؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
