من ۲۷ سالمه و ۷ ساله که ازدواج کردم
دو سال پیش فهمیدم که همسرم با یه خانوم متاهل بهم خیانت کرده (همه جوره) وقتی فهمید که متوجه شدم گریه و التماس کردو قسم خورد که تموم میکنه و ازم خواست ببخشمش منم بخشیدم ولی افسردگی گرفتم و یک سال و نیم تحت درمان بودم به شدت ادم پرانگیزه و پر تلاشی بودم ولی تو این دو سال فقط میفتم یه گوشه و میخوابم هنوز هم تمام پیاماشون جلو چشممه
دوباره چند ماه پیش بهش شک کردم ولی چیزی پیدا نکردم که مطمئن بشم باهاش صحبت کردم گفتم تو درست بشو نیستی گفت نه بخدا کاری نکردم و دوست دارم
خیلی جدی بهش گفتم میخوام طلاق بگیرم دوباره گریه و التماس که نه من جز تو کسی رو ندارم نرو ( تو این دو سال هم عین خواهر و برادر باهم زندگی کردیم)
نمیدونم باید چه کار کنم از طرفی احساس میکنم فقط وابستگی و ترس از طلاق هست که منو تو این زندگی نگه داشته
ببخشید اگه طولانی شد سعی کردم کامل بگم تا بتونید خودتونو جای من بذارید اگه شما بودید طلاق میگرفتید یا نه؟
بله
من طلاق میگرفتم
خیانت،سخت، هیچ وقت فراموش نمیشه
بچه دارید؟
عزیزم اول باید یه کاری کنی حالت خوب بشه. اگه از حالت افسردگی در اومدی بازم این زندگی رو نمیخواستی یه چیزی
بله من جدا میشدم
با اینکه خودم از نادونی خیانت کردم و شوهرمم فهمید ولی خودم خیانت خط قرمزمه ببینم جدا میشم
خب چه فایده یا درستش کن یا جدا شو مثل خواهر بردار چه معنی میده هنوز جوونی
اگ واقعا شرایط طلاق داری جدا شو
چن اون زندگی خراب شده تو هیچ وقت نمیتونی مثل قبل باشی همی وقت نمیتونی دوسش داشته باشی
جای تو بودم و درکت میکنم چون برای خودم اتفاق افتاده طلاق گرفتم ازش چون درست بشو نبود الانم طلاق گرفتم و یه ماهه که با پسر عموی خودم نامزد کردم
همه جوره خیانت.....
تمام حق و حقوقت رو بکیر و جدا شو
هنوز هم سنی نداری جوونی
اگ چیزی داره بزن ب نامت پولارو بردار طلاق بگیر ی زندگی جدید شروع کن بااین فکرا نمیتونی ادامه بدی
واقعا خیانت رو نمیشه بخشید
ولی حالا که تا الان موندی ببین با مشاوره رفتن میتونی وضعیتتو تغییر بدی اگه دیدی واقعا نمیتونی باهاش بمونی جدا بشی بهتره تا عذاب دادن خودت
