منم یه موقعی همچین حسی داشتم ولی کمی که گذشت و با افراد جدیدی آشنا شدم ، متوجه شدم مشکل از جمعی بوده که باهاشون بودم ینی حس میکنم اگه بتونی دوستای دیگه ای پیدا کنی که باهات هم نظر باشن و بهم شبیه باشین خیلی حالت بهتر میشه
البته بگم که در رابطه با اینکه گفتی حالا این افراد تو رو دوست ندارن یا ... ، شاید تصور تو اینجوریه و به نظرم پیش خودت قضاوت نکن که الکی ناراحت نشی ولی در کل خودت را خیلی دوست داشته باش، مهم اینه که کسی که همه این آدما و جهان رو آفریده عاشق توعه ، پس تو خیلی ارزشمند تر از این هستی که چند تا انسان که حتی مرگ و زندگی خودشون رو در دست ندارن دوستت داشته باشن ، سعی کنن اهمیت ندی و فقط خوشحال باشی با هرکاری که خودت دوست داری ، میتونی دوره های عزت نفس و ... را شرکت کنی و خودت را سرگرم کنی ، در ضمن سعی کن دوستیت را با خدا زیاد کنی چون وقتی خودت را از محبت و عشقی که خدا بهت داره ارضا کنی دیگه هیچ نیازی به محبت این آدما که حتی عاشق ترینشون هم آخرش که میمیری به درد نمیخوره و بازم تنها میمونی نداری ،
و اینکه اگه خودت شاد و پر از حس خوب باشی ، کم کم با آدمای پر انرژی و دوست داشتنی آشنا میشی و ارتباطاتت بهتر هم میشه ، اگر هم با این افراد آشنا نشدی مهم نیست چون اون موقع تو اون آدم پر انرژی هستی که میتونی حال بقیه رو خوب کنی :)