هرجا بری آسمونش همینه،خونه ی مادرت وضعت ا
ینه
فکر کردی جای دیگه بهتر از این زندگی میکنی و
غریبه دلش بشتر میسوزه برات.همه دارن به
یه نوعی تحمل میکنن،تو هم خدارو
شکر کن که سالمی،یه سقفی بالا سر خودت و مادرت هست و دستتون جلوی کسی دراز نیست.این
قدر سخت نگیر زندگیو