من ابن مشکلو دارم ک فکر میکنم شوهرم باید همه چیز تموم میشد با اینکه چیزی کم مداره از اخلاق و شخصیت و همه چیز ولی همش میگم کاش وضع خونوادش بهتر بود چون وضع خونواده ما بهتره از اونا نگین چرا زمان خواستگاری فکراتو نکردی چون اونموقع معیارم شخصبت و اخلاق و ایمان بود البته مادی هم بود ولی کمتر دیدم میتونیم زندگی خوبی داشته باشیم و اینکه دیدیم ۷۰درصد مشابهت داریم از لحاظ مالی فرهنگی و هم کفویم قبول کردم ولی الان همش ازین ناراحتم ک چرا ما بالاتریم لیاقتم این نبود با اینکه از همه لحاظ های دیگه بالاتره از من اینم بگم وضعشون خوبه ولی خب پدر من بهتره همش مبترسم نکنه بخاطر این موضوع جدا بشیم
به هر چی فک کنی سرت میاد
برگام🥲
توعقد اکثرا دودل میشن نسبت به زندگی و خیلی ها تا پای طلاقممیرن
تو را خدا دست بردار .
زندگی مگه بازیچه است.چندسالته؟
زندگیت و ب خاطر این افکار خراب نکن
هی در حال مقایسه
هیچ وقت هیچ انسانی کامل نیست...
یادت باشه با تصور اینکه من از اون سرترم... خودتو بدبخت نکنی!
اینا حرفای شیطونه
بشین فکراتو بکن میخوای جدا بشی جدا شو
الان طلاق بگیری بهتره تا بعد چند سال اون مرد بیچاره رو وابسته کنی
حالا مراقب باش از چاله در نیای بیوفتی تو چاه....
اگر فکر میکنی لیاقتت بیشتره بس بیشتر فکر کن و تصمیک بگیر.
اونموقع جو ازدواج داشتی همه جوره راضی بودی ولی الان ک عادی شده واسه ات پشیمون شدی
کاش ازدواجامون عقلانی و منطقی میبود
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
