اگه تجربه ای دارید بهم بگید

نه. باعث لطمه به زندگی خودت میشه.

نباید رفت و امدت رو قطع کنی. باید کم کنی. و رو ندی.

الان بارداری روحیه ات حساسه. و گرنه میگفتم روابطو از سر بگیر. تو یک فرصت مناسب شروع کن.

ولی احترام بذار. حرف کم بزن. فاصله رو حفط کن. جواب حرفاشونو نده. مثل مجسمه برو بیا. اما برو.چون شوهرت تا یک حدی تحمل داره. بالاخره مجبور میشی بری. 

بعد از تولد بچه مشکلات بیستر میشه. هرچی گفتن بگو چشم. بحث نمن. کار خوددو بکن.

در بک کلام برو انجام وطیفهکن ولی ادم حسابشون 

نکن

جات بودم عزیزم. بیچاره ام کردند خانواده شوهر.

ولی قطع رابطه تا یک زمانی میتونه ادامه داشته باشه.

بعد از تولد بچه قطعا دوباره برقرار میشه

معلومه هنوز به ارامش نرسیدی که میخوای ناراحتی اونا رو ببینی

برای زندگی خودت زندگی کن اونارو بیخیال شو

نباید دنبال محبت دیدن از اونا باشی و نباید به خاطر اونا با همسرت دعوا کنی همین که همسرت پشتت باشه باهم خوب باشید کافیه خانوادش مهم نیست 

فقط احترام بزار سنگین برو و بیا همین 

عزیزم تاپیک های منو بخون منم خیلی زندگیم شبیه شماست. منم خانواده شوهر نابود کردن. همه ش هم زیر سر دختراست. حتی جلو چشم ما دخترها به ما عروسها خنده خنده میگن باید بیایید خونه تکونی مادرم یا غذای مادرمو بپزید یا پیش مادرم بمونید کارهاشو کنید وگرنه ما ریالی ارث به شما نمیدیم. حالا نه که فکر کنی ما نمیریما اما اینا توقعات بیش از اندازه دارن از عروس. ولی بری باهاشون صحبت کنی میگن اصلا نباید ههههییییچ توقعی از داماد داشت خیلی زشته آدم بخواد به داماد بگه فلان کارو بکن یا پدر  و مادر ما رو ببر جایی یا براشون خرید کن. منم با همچین قومی طرف هستم و دلم ازشون خونه و الان هشت نه ماهی میشه که کلا نمیرم خونه شون‌. ببین اگه تجربه ی منو میخوای اولین و مهمترین چیز برای پاسخ دادن به سوالت طرز فکر شوهرته. اگه شوهرت از این مردهاست که خیلی دلسوز ننه بابا هست و فردا که از دنیا رفتن خیلی تت سر و کله ی خودش میزنه بهتره قطع رابطه نکنی چون آدمها بعد اینکه مردن تازه برا بچه ها عزیز میشن! و اونوقت ممکنه تو رو مقصر بدونه. پس هر وقت خواست بره باهاش برو اما مثل یه تیکه سنگ و یخ باش.اصلا باهاشون معاشرت نکن و در ضمن هیچ کاری هم براشون نکن طوری که یه مدت دیگه هیچ خودشون دلشون نخواد تو بری اونجا.

اما اگه شوهرت ذات خانواده شو شناخته و قرار نیس فردا بهت بگه تقصیر تو بود که اینطوری شد و تو منو از خانواده م دور کردی و این اراجیف نیاز نیس رفت و آمد کنی. همون شوهرت هروقت دلش خواست بره سر بزنه دلش هم نخواست تو بهش نگو که برو.

من خودم میگم الان بعد ۸ سال زندگی هشت نه ماهه که نمیبینمشون و راحتم. شوهرو میدونه خواهراش چقدر ذات بدی دارن و فقط خودخواه و منفعت طلب هستن و از پدرش هم خوشش نمیاد اما گاهی دلش برا مادرش میسوزه میگه مادرم بدبخته و فلان‌. منم ظاهرا فقط تاییدش میکنم میگم آره بنده خدا خیلی ساده س. حالا درحالی که اصلا اینطور نیس و هفت خطه اما با شوهرم مخالفت نمیکنم که گارد نگیره و میگم که مقصر دختراشن که این داستانها پیش اومده چدن از خواهراش بدش میاد. اما در مورد مادرش چیزی نمیگم که فردا نگه تو نذاشتی من برم و بیام.

و اما در مورد لطمه باید بگم حتما بهشون لطمه میخوره. همینکه شما نمیرید و براشون ارزش نمیذارید حتی اگه شما رو هم دوست نداشته باشت بازم ته دلشون ناراحت هستن و عذاب وجدان رو دارن که عروس ازمون فراریه