اگه میتونین دلداریم بدین بخدا دارم نابود میشم
خیلی حالم بده ۲۰سالمه پشت کنکورم هنوز نتونستم ازپس یه کنوور ساده بربیام همه ی دوستام دانشگاهن باشگاه میرن کلاس زبانشون تموم شده گواهینامه گرفتن
اینا شاید برای شما مسخره باشه ولی منو افسرده کرده من خیلی آدم حساسیم خونوادم درکم نمیکنن همش سرکوفت همش توهین همش کتک بخدا دارم داغون میشم دیگه نمیکشم میخوام این زندگی و تموم کنم ولی جرأت ندارم دوساله زیربار این حجم از فشار کل زندگیمو باختم گفتم حداقل کلاس رانندگی برم یکم اعتمادبنفس بگیرم بدتر شدم چون هیچی نمیدونم اونقد استرس دارم بدنم کلی ضعیف شده هرروز مریضم سرم میزنم تپش قلب گرفتم
خیلی حالم بده هیچ دوستی هم ندارم باهاش درددل کنم خواهرم هست اونم دوس ندارم ناراحتش کنم بعدشم با لحن بد باهام حرف میزنه یه دوست داشتم فقط صمیمی بود درظاهر پارسال چون زبان قبول شد دیگه هیچوقت باهام حرف نزد کلی گریه کردم و هنوزم بخاطرش ناراحتم
توروخدا مسخرم نکنین ولی اکثر اوقات باخودم میگم کاش حداقل قیافه داشتی یکی دوست داشت الان ینفر تو زندگیت بود بهتر میتونستی این شرایط و تحمل کنی نمیدونم شاید از کمبود محبته
خسته‌م
مغزم رد داده نمیدونم چیکار کنم
یه چیزی بگین آروم شم
نمیدونم
