واسه خودم خیلی سخت شده.چند بار هم پیشنهاد طلاق دادم به شوهرم.که خودش بمونه و من و دخترم برگردیم شهرمون.خیلی افسرده شدم.مردم خوبین.اما نمیتونم واسه دوستی و رفت و امد خیلی تفاوت داریم.هنوز دوست صمیمی ندارم.از صبح تا شب با کسی صحبت نمیکنم.انقدر حرف نزدم.که کلمه ها توی ذهنم نمیاد حرف زدن یادم رفته لکنت گرفتم.
خودت کدوم شهر به دنیا اومدی؟
نه اصلا و عمرا ترحیح میدادم خواستگار پزشک داشته باشم ولی لمرا زن پزشک میشدم اصلا بنا ب هزار و یک دلیل ک برا خودم دارم
باشه شهرای جنوبی ام خیلی گرم و سخته، خیلی واست ناراحت شدم از اینکه اونجا همزبون و فامیل نداری و از حس غربتت؛ امیدوارم وضعیتت همونجوری که میخوای بشه و از این ببعد شادتر زندگی کنی حالا به هر طریقی! خدا بخواد یه جوری میشه
عزیزم خصوصیات اخلاقی چه ربطی به شغل اون آدم داره؟
مگه آیه اومده پزشک ها بی ایرادن؟
دقیقا.دلم خوشست که نامم کبوتر حرم است.همه فامیل فکر میکنن.خوشبختترین دخترا من بودم .در صورتی که دخترای خودشون با کارمند و کاسب و کارگر و خیاط و نجار و معلم اینا ازدواج کردن و تو شهر خودمون موندن.هر روز پدر و مادرشونو میبینن.مهمونی میرن.مهمون میاد واسشون.دید و بازدید عید و هزار خوشی که من از همشون محرومم
چند شب ی کتابی خوندم خاطرات یک جراح بود که می‌گفت آمار طلاق بین پزشکان چندین برابر دیگر مشاغله،
من نمی‌دونم تو طرح هستن ایشون یا نه
اما واقعا درک کنید، پزشکی خیلی بی رحم و سخته!
آمار خودکشی رزیدنت ها رو برید ببینید هم شیفت شب هم در حال خواندن برای تخصص با اون حجم کتاب.
بنظرم پشتش باشید و سعی کنید برنامه تفریح رو خودتون بچینید، میگذره این ایام
بازم بیشتر تلاش کن هم برای حفظ زندگیت هم برای اینکه شوهرت رو قانع کنی،یا با یه کسی که شوهرت ازش حرف شنوی داره صحبت کن و ازش بخواه بهت کمک کنه در حل مشکلت یا برو پیش یه مشاور باوجدان،پیش هر مشاوری نریا،چون بعضیهاشون عجیب ضد مرد و یا فمینیستن،عزیزم نا امیدی آخرین مسیره،باز هم بهت میگم ،واقعا داشتن همسری که درد مردم براش مهمه یه نعمته
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
34 ثانیه پیش
34 ثانیه پیش
35 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
