من آدم حسودی ام😢😪😰

دیگه به یه حدی رسیدم اینکه واقعا قبطه خوردن کاری رو درست نمیکنه و فقط باید از چیزایی که داریم لذت ببریم این دنیا بره هیچ کی نمونده و نمیمونه و نخواهد موند

والا من موندم این پولدار های همه چی تموم کجان این زندگی معمولی داغون چیه من و اطرافیانم داریم ... 

البته من پارتنر مفقودالاثرم دوس دارم ها 🤣🤣

بنظرت میشه همه شبیه هم باشن مثلا خود من حق ندارم تنها بیرون برم اوایل خیلی خودخوری کردم اما الان پذیرفتم دست از جنگ با خودم و خانوادم برداشتم 

آدم از یه سنی به بعد آروم میشه دیگه چیزی هیجانیش نمیکنه برای من از ۱۹ سالگی شروع شد این پذیرش همه چی

عزیزدلم

اینا از مضرات اینستا و ... هست

چون بعضیا فقط خوشیهاشونو جار میزنن و باعث حس ناامیدی در مخاطب میشن

همین چند روز پیش همینجا یه دختره گفت مامانم بلاگره زندگی نداریم از دستش.. ولی بقیه میبینن به به و چه‌چه میکنن

یه بنده خدایی تعریف میکرد، یه دختر جوان تحت تاثیر همین فضاها پاشو کرده تو یه کفش که بره خارج از کشور... بعد از مدتی توی بیمارستان اعصاب و روان بستری شده!! چرا؟ چون قطعا سبک زندگیها متفاوته، چون دوری از خانواده خیلی سخته، چون برخوردهای خاص با دختر جوان میشه و ...

ولی کسی که میره فقط میاد خوشیهاشو جار میزنه دیگه نمیگه چه بلاهایی سرش اومد که

من اصلا حسودیم نمیشه چون میدونم اونا هم مشکلاتی دارند که من بی خبرم. وگرنه هزار بار میگفتم خوب شد جای اونا نیستم. 

من دو تا از عموهام  پولدارن

یکیشون زنش طلاق داد و دخترشم مریض شد و فوت کرد 

الان دوباره ازدواج کرده این زنش هم مریضه

اون یکی عموم هم زنش فوت کرد یه مریضی سخت گرفته بود