رویه نیمکت که بین پدر و مادرم نشستم
یه کلبه کنار دریا یه دختر با چشم های رنگی که نسیم دریا موهاش را شونه میکنه
خدا..
پدرم....
سنک قبر........
ی نوزاد با لباس سفید ک خابیده و تو خاب لبخند میزنه و بوی خوشش به به
من ایران را بدونه فقر و بدبختی و بیماری و بیکاری میکشیدم
دانایی جنسیتش معلوم نیست. ولی عینک داره. از اون ته استکانیا که نصف صورت رو میپوشونه. هردوتا دستش رو آورده بالا و انگار داره به یه چیزی اشاره میکنه.
یه خرده توصیفشون سخته. انگار همیشه همینجوری گذری می‌بینمشون. ولی وقتی میپرسن چجوریه باید دقیق نگاه کنم. یه خرده هم محو هستن. انگار مثلا نقاش فقط مرکز تصویر رو با جزییات کشیده و بقیش رو فید کرده.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
22 ثانیه پیش
22 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
