عزیزم ناامید نیستم
بخدا دیگه نمیکشم
خیلی کشیدم از زندگی
بیمار ک هستم
ممکنه ی بیماری خطرناک دیگه ام داشته باشم
افسردگی شدید دارم
مشکلات جسمی ک از افسردگیمه(پای بیقرار که عصبی ام خود ب خود میلرزه تکون میخوره نمیتونم نگهش دارم
صدای جیغ تو سرم
پرش عضلانی پرش پلک
اصلیشو اصلا روم نمیشه بکم چ بلایی سرم اومده)
من از رتبه های المپیاد بودم بالاترین درصدای ازمونارو داشتم
از ۱۴ ساعت مطالعه رسیدم ب صفر
ارزوی قبولیم ک نابود شده
خانوادمم از همه نظر بهم فشار میارن
کسی هم ک عاشقش بودم جونمو براش میدادم بی دلیل تنهام گزاشت و رفت
به چی دل خوش کنم؟
همش با خاطر استرس هست همه دردات به خاطر افسردگی و ذهن هست اگه ذهنت اروم بشه مریضی اینقد به چشم نمیاد تو سنحساسی هستی خانوادت بخاطر خودت تو رو تحت فشار میزارن وقتی استعداد داری چرا ول کنی بشینی به کسی بکر کنی که وای ولم کرد باید به درجه ای برسی که اون حسرت تو رو بکشه اما نه با گوشه نشستن زانوی غم بغلکردن با تلاش با پشتکار پاشو از زندگیت لذت ببر بخاطر خودت همین که امروز چشم باز کردی کلی باید تشکر کنی از خدا بشین افکار مریضت بریز دور یه ورزشی ثبت نام کن برو که تو اون تایم به هیچی فکر نکنی
دختر نزارن اگه دانشگاه قبول بشی برا بیرون رفتن کلی دستت باز میشه اونا هم میبینن از پس خودت برمیایی خواهر من از عید بکوب روزی ۸ ساعت درس میخوند روزانه رشته خوبی اورد مطمین باش بخونی الان دیر نیست سه ماه کلیه خیلی هر روز هدفت بزار جلو چشمات تلاش کن تلاش حقت از زندگی بگیر سر سخت باش
چرا نتونی یه ماه نیست که دو ما بکوب بخون به ماه جمع بندی استعدادشم داری حتما از خیلیها جلوتری باور کن من یه خانواده میشناسم برادراش اجازه درس خوندن نمیدادن همش میگفتن شوهر کن بعد این دختر شبا که امه میخوابیدن پامیشد کتاباشو میبرد از زیر فرش درس خوندن تا صبح رشته حقوق قبول شد دیگه برادراش قبول کردن بره دانشگاه الانم یه دفتر خونه زده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
