بچهایه خواهر شوهر

خوب بگن پدرومادر اونا حق ندارن بچه هاشونو بسپارن کنار شما مگ مهدکودک میرید به شوهرت بگو هروقت دلش خواست بچه هارو بدون شما بیرون ببره وباشما حق نداره 

من نزدیک خانواده شوهرم خونم دیواربه دیوار 

یه خونه خیلی  قدیمی 

و کهنه و بدرد نخور و مستاجریم 

هرچی به شوهرم میگم از اینجا بريم قبول نمیکنه 

گاهی میگه پول ندارم چندباری هم که قبول کرده پدرو مادرش اجازه ندادن بريم گفتن ازمون دور میشین 

که اون خونه که پیدا کردیم هم با ماشین فقط ۱۰ دیقه فاصله داشت 

بعدم شهرستانیم پولی زیادی برای رهن نمیخوان فوقش ۵۰ ۶۰ تومن 

بنظرتون چیکار کنم 

این مشکل بعدا برات دردسر میشه

نمیدونم 

همسرتون به خانواده شون دلبسته و وابسته اند نمیشه مجبور کرد که

از الان به این رفتارها توجه کن

چندبار گفتی و باز ادامه داشته...

بعد از ازدواج چه وضعیتی هست؟ خانواده کنترلگر و مداخله گره یا نه؟ دوست دارن همیشه با هم دسته جمعی سفر و بیرون برن یا نه، این مورد رو میپسندی یا نه؟ وقتی مثل الان از طرف شما دوتا واکنش هست،  خانواده چه برخوردی دارن؟ حرفی میزنن یا به روتون میارن و گلایه کنن؟ یا خنثی هستن؟

هیچوقت از کنار این مسائل به چشم اینکه الان چی بگم و چکار کنم (لحظه ای ) نگذرین...

این مسائل ممکنه همیشگی باشه...

ببینید تا چه حد میتونین حلش کنین یا کنار بیاین.

خب منم از یه شهر دیگه اومدم ۶ساعت فاصله  از پدرو مادرم دل کندم 

اینم ۱۰ دیقه فاصله داشته باشه

حالا اگه خونه نو بودم میموندم 

هر چند دخالت دارن

از اول شرایطتون این بود؟

حرفت غلطه قاطعانه بگو اصلا وابدا وقتی بامنی کسیو نباید سوارکنی برخلافش کرد توهم بشین بگو سرم درد گرفته نمیام توبابچه ها برو اگ خودشیرین باشی وبگی فلان کس ناراحت میشه اگ اینکاروکنم بشین پس حرص بخور

بزار برو خونه پدرومادرت  بگو قهرنیستم فقط ازموندن تواون خونه خستم روحیمو ازم گرفته بیااینجا کنارخونوادم خونه بگیر منم مادر دارم پدر دارم مث خودت گره ای که بادست وا نشه روبادندون باید بازکرد 

بهم گفت فقط شش ماه بريم سر شش ماه برات خونه میگیرم شد سه سال

ميترسم بازم قبول نکنه آبروم بره

بازم راهت غلطه ازاول حدومرز حریم خصوصیتونو رعایت کنین توباشوهرت حرف بزن خونواده شوهر انگشتات پرعسل بزاری دهنشون اخرش بدیهاتو میبینن