سلام
من دو دی اولین انتقال را دادم بعد ۱۴ روز مثبت شدم با بتا ۳۰۳۰ ، قبل انتقال دکتر میگفت هم رحم ۳ خط هست و هم جنین گرید آ، لازم به ذکر هست تنبلی تخمدان و اندومتریوز هم دارم
خودم و شوهرم هم یکسری ازمایش دادیم که گفتن مشکلی ندارید.
تو هفته ۴ و۳ روز خونریزی داشتم سه تا لخته و یه مختصر خون. رفتم دکتر گفت هماتوم داری و ساک بارداری هم نامنظم است. کلی امپول پروژسترون داد و گفت برو هفته دیگه بیا.
هفته بعد رفتم گفت جنین دیده نمیشه. دارو ها را قطع سقط بشه. رفتم پیش یه دکتر دیگه اونم تایید کرد. دوباره ازمایش بتا دادم شد ۱۵۵.
خلاصه دکتر اول گفت مولار داری ولی دکتر دوم گفت تو همون خونریزی بچه سقط شده.
الان ۵ روز از قطع دارو هام گذشته ولی هیچ نشونه ای از سقط ندارم. تازه یه استرس دیگه ام گرفتم کارم به کوتاه نرسه.
درد از دست دادن بچه یه طرف اینم یه سمت.
نمیدونم چرا یکباره دنیا برام تموم شده. میترسم نکنه بازم اینطور بشه. دوتا جنین دیگه دارم و ۳۵ سالمه. نکنه دیگه شانسی نداشته باشم.
شوهرم بنده خدا خیلی بچه دوست داره. ولی همش داره ئه‌م امید میده که مشد هم نشد
ولی هربار بهش نگاه میکنم یا بهش فکر میکنم دلم آتیش میگیره
دلم خیلی براش میسوزه. اون از آول بچه میخواست ولی من میگفتم نه باید اول هم را بشناسیم مبادا طلاق بگیریم و یه بچه بمونه همینطوری ۳ سال گذشت . الانم دو ساله دنباله بچم که فقط دارم می دوم.
دلم هزار تیکه است نمیدونم به این بچه سقط نشده فکر کنم یا اینکه آینده چیکار کنم. دارم دیوونه میشم حتی سرکار هم نمیرم. بی هدف شدم پوچ شدم
همش تو اینترنتم ببینم نظرات بقیه را. نه میتونم بخوابم نه میتونم بخورم. حس خیلی بدی دارم
خیلی سعی میکنم جلو شوهرم عادی باشم و فقط وقتایی که نیست گریه کنم. ولی دیگه اشکی برای گریه هم برام نمونده. خیلی سخته با کلی امید و خوشحالی یه هو پوچ بشی.
خدا امتحان های سختی از آدم میگیره!
