تاپیک های خیلی زیادی در این باره دیدم میخوام یدفعه حرفمو بزنم ، قشنگای من از ۵ تا ازدواج ۴ تاش طلاقه ، ادم تا ۳۰ سالگی باید خودشو بشناسه نه اینکه از ۲۰ سالگی شروع به شناختن پسر مردم بکنه ، ورزش کنید به خودتون برسید به در آمد برسید درس بخونید برید دانشگاه برای خودتون بخورید بپوشید و برید مسافرت با دوستاتون و هر کار دیگه ای که میشه تو مجردی انجام داد ، چرا انقدر پایبندین به اینکه ما حتما باید دوست پسر پیدا کنیم ؟ من نمیگم بده نه خیلیم خوبه ولی ازدواج درست نه اجبار ، اجبار یعنی چی؟ یعنی سر پول طرف سر اینکه حال و حوصله نداری درس بخونی سر اینکه از خانوادت فرار کنی ، وقتی سنت کمه تجربه نداری اعتماد میکنی ، خب عزیز من همه ی اینا تهش طلاقه ، یه دختر با عزت نفس باش که کارتی که میکشه کارت شوهرش نیست خب ، این همه آدم ازدواج کردن اتفاقی افتاد ؟ اسم اینا نمیدونم خز بودنو دمده بودن نیست اگه اینجوریه با صد نفر بودن یعنی روشن فکری ؟ اینا اعتقادات منه ولی جدیدا خیلی تو جامعه جا افتاده که اره من دنبال شوهرم دنبال فلانم . روشن فکری نیست واقعا
یه تجربه بگم بهت. الان که دارم اینجا می نویسم کاملاً رایگان، ولی نمی دونم تا کی رایگان بمونه. من خودم و پسرم بدون هیچ هزینه ای یه نوبت ویزیت آنلاین کاملاً رایگان از متخصص گرفتیم و دقیق تمام مشکلات بدنمون رو برامون آنالیز کردن. من مشکل زانو و گردن درد داشتم که به کمر فشار آورده بود و پسرم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت که خدا رو شکر حل شد.
بعضیا انگار آفریده شدن که فقط ازدواج کنن از 13،۱۴ سالگی دنبال شوهر و دوست پسرن موندم اینا بعد ازدواج چون هیچ هدف دیگه ای غیر شوهر نداشتن به پوچی نمیرسن خودکشی کنن 😶