من قهر نیستم ولی ارتباطات حضوری و تلفنی رو به حداقل ترین حالت ممکن رسوندم. و خیلی حالم بهتره. البته اینم بگم اونا اصلا آدم های بدجنسی نیستن ولی به شدت نافهم در قبال کارهای خوب و بد دیگران هستن. جوری که خوبی و بدی کردن در حقشون براشون فرقی نداره. و منم چون آدمی هستم که نهایت دلخوریم رو با گرفتن خودم از افراد نشون میدم بنابراین الان یکسالی میشه اینطور شدم چون واقعا با رفتارهای نافهمانشون بارها قلبم رو شکستن. البته اینکه همسرم هم کاملا درکم میکنه و اصلا بهم در این زمینه فشار وارد نمیکنه در انجام این روش و آرامش الانم بی تاثیر نیست
البته همسرم هر وقت بتونه به مادرش سر میزنه و احوال خانواده اش رو جویا میشه. منم تو سال شاید 5 یا 6 بار برم خونه مادرشوهرم و هر بار که زنگ بزنن بهم از 5 بار زنگ زدنشون 2 بارش رو جواب میدم و خودم اصلا به هیچکدوم زنگ نمیزنم. آدم ها هستن که رفتارهای ما را تغییر میدن و ما رو از خوبی کردن پشیمون میکنن