قبل از اینکه ازدواج کنم یه خانمی رو خیلی دوس داشتم. اسمش مینا بود و با هم رفیق بودیم، با هم به دور دور و کافی شاپ میرفتیم و روزگار خوبی داشتیم. بعد از یک سال رابطه مون از طرف اون تموم شد اما من همیشه چشمم دنبالش بود. اگرچه بعدش بازم با همدیگه صحبت تلفنی صمیمانه داشتیم ولی هر چی ازش میخواستم همدیگه رو ببینیم دیگه طفره میرفت و میگفت کار داره.
تا اینکه ولنتاین شد و براش کادو خریدم و بهش گفتم برات کادو گرفتم میشه ببینمت؟
قبول کرد و رفتم بهش دادم و چند دقیقه هم تو ماشین صحبت کردیم.
ولی بعد از اون هم نتونستم دوستیمونو محکم کنم و همدیگه رو ببینیم.
اگه دوستیمون ادامه می یافت شاید اون ازدواج ناموفق برام پیش نمی اومد. الان ۸ ساله چشمم دنبالشه.
کادوی من یه خرس کوچولو و یه تیکه لباس بود. بعضی وقتها میگم نکنه کادوم براش سورپرایز خوبی نبوده باشه؟! کاشکی بعد از مدت ها که یه شانس مجدد برام پیش اومده بود یه هدیه چشمگیر مثل طلا براش میگرفتم.
نظر شما چیه دوستان
