خانواده ی شوهر

سلام دخترا.من ده ساله متاهلم.خانواده ی همسرم ازهمون اول سردبودن باهام.خونمونم تویه حیاطیم به اسممونه ساختموناجداست.شوهرم برای کارراه دورمیره اکثرااوقات مثلاچندماه یه بارمیادفعلانمیتونم برم پیشش هزینه هابالاست.مادرشوهرپدرشوهرم آدمای ساده ودهن بینی هستن مادرشوهرم خیلی زیادبدعروسارواینوراونورمیگه همه فکرمیکنن سادست ولی من دلم میشکنه ازکاراشون مخصوصاپدرشوهره که هی خودشوترش میکنه مخصوصااین اواخرکه سریه موضوعی به پدرم فحش دادازاونموقع نرفتم خونشون باهاشون قهرشدم دختراشم آدمواصلانمیپرسن تاوقتی میری خونه ی مادرشون خوبن ولی وقتی نمیری اصلانمیگن زنداداشمون یه حالی بپرسیم خودشم تحصیلکرده ان.ماحیاطمون مشترکه مجبورم شوهرم رفتنی ماشینوبذارم توحیاط که اینجوری چشم توچشم میشیم ومن احساس حقارت دست میده که چرااومدم خونه به نامم کردن اونم مجبورشدن البته میخواستن بخاطرمشکل مالی طلاق نیگیریم شوهرمم مثل یه فرشته مهربون وپشتمه خلاصه پنجشنبه هادختراوعروسای دیگه جمع میشن از۴تاجاری فقط بایکی ارتباط دارن دوتاش دورن دوتام نزدیکیم اوناهم تقریباقهرن باهاشون من حرصم میگیره وخیلی اذیت میشم وغمم میادازبیتفاوتیشون ناراحت میشم بنظرتون من چطوررفتارکنم وقتی شوهرم خونه هست مشکلی نیست ولی وقتی تنهام نمیدونم چیکارکنم خانوادم هستن وخیلی وقتامیرم اونجاولی میخوام لج کنم همیشه خونم بمونم چون اوناکیف میکنن وقتی میرم خونه ی بابام بنظرتون باهاشون چیکارکنم کلاقطع رابطه کنم یاآشتی کنم اینم بگم کلاتنش زیاددرمیارن اصلاعروس به هیجاشون نیست خیلی سردن وقتی گلایه میکنی هم به یه ورشونه ولی وقتی پیششونی میگن میخندن خوبن ولی وقتی نیستی انگارنیستی کلانمیگن ببینیم کجاست بی معرفتن😑