توی تاپیکای قبلیمم گفتم هم اتاقیام بهم تهمت زدن فقط به خاطر اینکه من اولین نفری بودم که وارد اتاق شدم و وسیله ی یکیشون گم شده بود که مطمئنم به خاطر حواس پرتی خودش بوده چون کلا ادم حواس پرتیه
الان من درگیر یه ترامای روحی روانی شدم که هر جا میرم حس میکنم قراره الکی بهم تهمت دزدی زده بشه هر وقت یاد هم اتاقیام میفتم میخوام بالا بیارم دچار افسردگی شدید شدم چون خدا با اینکه دید من بی گناهم ولی جوابشونو نداد
فکر اینکه قراره فردا برگردم خوابگاه حالم بد میکنه دوباره همون ادمای اشغال دوباره همون طعنه ها و کنایه ها که فکر میکنن من وسیله دوستمو برداشتم در حالی که من تو طول زندگیم انقدر شریف زندگی کردم که حاضر بودم از گشنگی بمیرم ولی مال کس دیگه قاطی مالم نشه عاجزانه خواه میکنم کسیو الکی قضاوت نکنید شما با یه تهمت بی جا میتونید زندگی طرفو زیر و رو کنید میتونید تا مرز خودکشی ببریدش
