قبل زایمانم من خیلی زن ساده ای بودم و تفکرم این بود که همه مثل خودم روراستن . با اینکه از صبح تا 4 ادا ره بودم به محض رسیدن مدام مادر شوهرمو خواهرها ی شوهرمو دعوت می کردم. واسه خواهرش تولد سوپرایزی گرفتم .کادو چند وقت یکبار میخریدم .مادرش عمل کرد چند روز اوردمش خونم.پدرش سکته کرد هفته ایی یکبار اوردمش خونم حالش عوض شه.هر مسافرتی اول پولمو میدادم سوغاتی واسه ایشون.سفره مینداختم که بچه های خواهرش میگفتن ما ناهار نخوردیم.چون خونه شما بخور بخوره.عیدی انچنانی میدادم اما اونا یه 5 تومنی میدادن بهم.شوهرم زنگ میزد مادرش احوال پرسی مادرش میگفت من خونه داداشتم شام منم تحریک میشدم فرداش اینو دعوت میکردم.انگار گدایی محبت میکردم.در مقابل هیچی نمی دیدم.یعنی متقابل نبود.یک بار منو ببینن بگن خسته نباشی از کار .یا یه کادوی روز کارمندی.یا یه خانم دکتری بهم بگن جلوی جمع هیچی.توی ترافیک میرفتم که فلان غذا را پختم برای اونام ببرم .کلا گدایی محبت.
تا اینکه باردار شدم و افسردگی زایمان شدید گرفتم بعد زایمانم مدام گریه و اقدام به خودکشی داشتم.اما دریغ از یه کاسه سوپ 😕تازه اومدن خوردن و رفتن .من روزا کارم گریه بود با بچم که بی قرار بود و هنوزم هست.یکی نگفت شوهرت نیست بیا شبا اینجا بچه نگه داریم تو یکم استراحت کن و یا بخواب. یکی نگفت چته.💔💔💔💔مادرمم هم شهر دیگه بود و میدونستن تنهام. بعد چند وقتم تو گوشی شوهرم مسج خواهرشو ( تولد گرفتم واسش )دیدم که نوشته بود من خانمتو تحمل میکنم تو مهمونی ه ا و بهترین سالهای عمرم با وجود خانمت تو خونه ما حروم شد.من دو سال طبقه بالای اونا زندگی میکردم تا خونه خریدیم.خیلی حرف های دیگر ..منم بریدم .حتی خیلی بدتر مثلا مادرشون داشت میوه میآورد منم بهش گفتم زحمت نکشید اونم گفت تو نخور واسه پسرم میارم.شوهرمم گفت نیار.بماند سر سفره شام همش می گه پسرم بخور پسرم از دوغ از سالاد نخوردی دریغ از یه تعارف به من.وقتی میخآست منو تحریک کنه می گفت جاری اینکار کرده جاری فلان چیز خریده برام جاری تو مدام منو دعوت میکنه.منم دیگه چند وقتیه کلا قطع کردم همه خدمتم را. حالا مادرشون که دیده من دیگر سرویس نمی دم رفت تو فاز بی محلی ولی آرامش خودم بیشتر شده و دنبال اثبات و رقابت نیستم.
البته خدا شاهده که چقدر من سرویس دادم چقدر من با وجود کار بیرون پختم دادم خوردن.اماالان دیگر نمی خام واسه کسانی که دوستم نداشتن و ندارن کاری کنم.اینو میگم که محبت باید دو طرفه باشه.
