آدمایی که خیلی بهم نزدیکن و هیچجوره ازم کنده نمی شن از کسایی که خودشون پر از عیب و ایراد های فجیع بودن اما به کوچک ترین چیز ما گیر می دادن و حرف در میوردن و من اون همیشه سکوت می کردم تا مبادا دیگران ناراحت شن یا من آدم بده شم این سکوتا همه شدن درد ،شدن افسردگی و درموندگی
راستش حس می کنم قرار نیست از این منجلاب در بیام دیگه خسته شدم از این همه فکر زندگی به کامم تلخ بخدا از صبح ساعت 6بیدار میشم مدام به اونا فکر می کنم تا وقتی می خوابم
میشه قطع ارتباط کنی باهاشون؟
❄️
چقد منی تو واقعا درکت میکنم
به کی فکر میکنی دقیقن
منم توی شرایط شما هستم...راه فرار نمیدونم چیه؟
واای منم مثل توام دارم دیوونه میشم
هر چند که باهاشون قط رابطه کردم اما حرفاو کاراشون لعنتیا تو ذهنمه و مدام در کل روز نشخوار ذهنی دارم
هیچ آدمی ارزش نداره بهش فکر کنید مگر خانواده ی خودتون یعنی خودت و همسرت و فرزندانت،تمام🍫❤️ زندگی کوتاهه🍃🌜ما مسئول رفتار دیگران نیستیم،خدا هم حواسش هست،وقتی به خدا باور و ایمان قوی داشته باشی و بدونی که خدا خودش جواب اونارو میده راحت میشی🌺🌲انقدر خودت رو در مواقعی که میخوای بهشون فکر کنی سرکوب کن تا دیگه بهشون فکر نکنی،بذار بی نهایت کمرنگ بشن و در نهایت محو شن💜🌈
منم همینطور
ولی واقعا دیگه بشه چقد سکوت؟
من دیگه خیلی وقته تصمیم گرفتم جواب هرکسی و همون لحظه بدم البته مودبانه که نشه حناق گلوی آدم و بگیره
وای چقدر این تاپیک منم. شبا از فکر کردن به کاراشون به بیشعوری وخودخواهی افکار مریضشون خابم نمیبره ینی ۱۱ میرم تو تخت بخوابم تا ۲ یا۳ خوابم نمیبره
بلاک کن،زنگ زدن جواب نده،شمارتو تونستی عوض کن،هربار خواستن بیان خونت بهانه بیار و اگه حس بدی پیدا میکنی از دروغ گفتن برو پیاده روی که هوایی هم بخوری،سرد برخورد کن و بی تفاوت،کم کم بیخیالت میشن،میشه بگی کیا هستن؟
تا چه حد نزدیک هستن بهت...؟
دقیقا حکایت منه خداییش من یه آدمی ام خیلی خاکی رفتار می کنم اصلا اهل عیب و ایراد نیستم سرم تو لاک خودم ولی طرف کلی کارای زشت می کنه کلی بی ارزش بعد میاد جلو من ادعاش می شه حتی به ترک دیوار خونمم نظر می ده آدم مخش سوت می کشه
مادر شما نباید براتون تصمیم گیری کنه،ربطی به بزرگی کوچیکی نداره،شما اذیت میشی و روی روان خودت و همسرت و بچت تاثیر منفی میذاره این موضوع،آدمای سمی باید حذف شن به هر قیمتی،چیو فدای چی میکنی؟
