فرض کنید بین نزدیکان , دوستانتون و یا خانوادتون کسی هست که به دلیلی حال روحی خوبی نداره . شما هم رو حساب علاقه ای که به اون فرد دارید یا احترامی که براش قائل هستید تا اونجایی که بلدید برای حال خوبش بهش راهکار میدین و توصیه های مفید ارائه میدین و دائما حرف های مثبت باهاش میزنید
اما اون آدم اصلا به توصیه های خوب و مفید شما عمل نمیکنه بلکه اصلا برای حرف هاتون ارزش هم قائل نیست یه گوشش در اون گوشش هم دروازه
الکی میگه حرفات خوب و انرژی بخشه ولی فردا صبحش روز از نو روزی از نو
انگار نه انگار که شب قبل کلی براش حرف مثبت زدید
این آدم با این وجود باز هم توقع داره که همه بهش انرژی مثبت بدن اگر هم سکوت بقیه رو ببینه همش ناله میکنه از تنهایی و بی کسی
این آدم که هیچ کار برای حال خوب خودش نمیکنه حتی حاضر نیست پیش روانشناس یا مشاور بره و همش پیش بقیه ناله میزنه
انگار که همش دلسوزی بقیه رو میخواد باید باهاش چه کار کرد ؟؟
واقعا منم کم آوردم من خودم غصه زیاد دارم اما تلاش میکنم به زحمت حالم رو مثبت نگه دارم نمی تونم کاری رو فراتر از حد توانم انجام بدم
میترسم بودن بین همچین آدم هایی که سست و منفی باف هستن من رو هم ضعیف کنه
