کی و چطوری متوجه شدین تو این دنیا تنهایین ، ناراحتی و غم تون رو خودتون باید تحمل کنین و هیچ کسی صادقانه دلش برای شما نسوخته ( بجز پدر و مادر ) . مثلا خودم وقتی فقط برای من تو اون جمع اتفاق برعکس افتاد، و دیدم همه درگیر خوشحالی نتیجه خودشونن.یا..
همون موقعی ک زیر پتو گریه میکردم و حتی مامانم هم نمی‌فهمید
همون لحظه ای ک زیر بارون تنهایی تو مدرسه قدم زدم
از ۵ سالگی
همون پدر و مادر هم برای ادم نمیمونن
ادمیزاد ذاتا تنهاست، یه ثانیه هم تو کل عمرش فکر کنه تنها نیست باخته
این تنها بودن به این معنی نیست که خدارو نداره، یعنی فقط خدارو داره
من فهمیدم همون پدرومادرم گاهی الکین تودنیا فقط خودتی وخودت
بارها و بارها این حس انقطاع از بقیه بهم دست داده حسی که انگار پشتت خالیه و هر بار بابتش خدا را شاکرم چون منو بیشتر به خودش متصل کرد اینکه ببری از بقیه واقعا لذت بخش
من همیشه تنهام هیچ حرفی هم برای گفتن ندارم چون نه جایی میرم نه چیزی که بخام تعریف کنم وقتی تو جمع دوستامم اونا از جاهایی که رفتن تعریف میکنن و من فقط نگاهشون میکنم دلم لک زده یه شب خونه ی خودمون نباشم برم مهمونی هیچکسیو ندارم هیچ جایی هم نیس که برم دلم مسافرت میخاد استرس شب قبلشو داشته باشم خوابم نبره خودمو مشغول ذکر گفتن و قرآن خوندن میکنم همشم گوشی دستمه خودمو خو‌شحال نشون میدم ولی دارم رد میدم
کلاس پنجم بودم
مربی سه نفر رو سرگروه کرد منم جز اون سه نفر بودم
داخل حیاط برای ورزش ایستاده بودیم
بعد مربی به بچه ها گفت برید پشت اون سرگروهی که دوستش دارید
از بین 40 نفر حتی یک نفر هم نیومد به عنوان یارم پشتم وایسه
اون لحظه مثل این می موند چاقو رو کردن تو قلبم
از اونجا فهمیدم هیچکس جز خودم منو دوست نداره و زندگی رو به یه ورم گرفتم دیگه اصلا واسم مهم نیس که تنهام یا نه چون عادت کردم
فقط اونجاش که دیگه از رفتار بد هیچ کسی تعجب نمیکنی 😂
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
