دلم خوش بود دکتری قبول میشم بهداشت...رد شدم....ی ازدواج سابق قبلی داشتم جداشدم ک همیشه مثل ی ننگ همه جا بهم انگار نگا میشه...
جلوتر آزمون استخدامی معلمی هست همه میگن دکتری ول کن بیا برو معلمی ..این نقده..اون نسیه....اصلااا نمیدونم چکارکنم...کوچکترازمنارو بهم مثال میزنن....۳۱ سالمه....حس ویلون سیلون بودن بعم دست میدع......میخواستم خیر سرم دکتر نازایی بشم...😔....یکسال باید برا رزومه تلاش کنم ک اعتماد داورهارو جذب کنم.....ک آیا بشود یانشود.....عجیب سردرگممم اصلا نمیدونم چکارکنم
تابه این سن هیچ بردی تو زندگیم نداشتم...همش دوییدنو نرسیدن بود..خسته شدم
مهاجرت کن.بهترین راه هستش
در حال حاضر شاغلی یا بیکار
منم می گم بیا برو معلمی
حرف مردم برات اهمیت نداشته باشع.
ب هدفت فکد کن و براش تلاش کن
یعنی الان پزشک هستین؟ چون گفتین میخایین دکتر نازایی بشین
چرا فکر میکنی. جدا شدی. ننگ هست؟؟ دیدگاه خودت رو پاک کن. تا بقیه هم اینطور فکر نکنن
در مورد کارت هم. یا برو مشاور یا با چهار تا آدم حسابی صحبت کن. یک تصمیم و هدف درست. جلو رو خودت بزار. شروع کن تا بهش برسی. حالا. معلمی یا دکترا. زمان میبره و سخته. ولی از این شاخه به اون شاخه نپر
من کسی رو میشناسم برای کنکور دکتری ۵ سال خوند تا بالاخره قبول شد همه بهش میگفتن نه نمیتونی و تو مصاحبه پار.تی بازی میشه ولی آخرش به هدفش رسید ، شما هم به نظرتون اگه ارزش داره براش تلاش کنید ، از کسایی که قبول شدن مشورت بگیرید
من اون روزی رو که مردم ایران بفهمن شاغل بودن فقط استخدام شدن نیست جشن میگیرم .....چرا روح و روان و وقت ارزشمند خودت رو معطل استخدام و آزمون میکنی ، برنامه ی خودت رو داشته باش آزمون هم بده ، شد که خیلی هم خوب ، نشد هم چیزی از دست ندادی ، فقط یادت باشه رویاهاتو دنبال کنی.
