خوشبحال مردها دلشان که بگیرد سیگار میکشند..هرزمانی هم که باشد بدون ترس ودلهره،به دل خیابان میزنند،حتی اگرشد وسایل دم دستشان رامیشکنند،اما ما زن ها چه؟؟؟نه خیابان برای دلتنگی هایمان امن است،نه سیگار با طبع لطیفمان سازگار...نه دل شکستن ظرف ها راداریم...مازن ها که دلمان میگیرد...زورمان به موهایمان میرسد...به ناخن هایمان میرسد...به بغضمان میرسد...ما زن ها درمواقع دلتنگی خیلی قوی که باشیم نهایت درگوشه ای مچاله میشویم وبی صدا میمیریم..
عاشقان واقعی از دوری معشوقشان گلایه نمیکنند،بلکه هر دوری و کجخلقی از طرف او را به فا.ل نیک تعبیر میکنند🥲کاش دست کم شعری خوانده بودید!یا در خانه گربه ای نگه میداشتیدشاید آنوقت کمتر دنیا را میآلودید. من عاشق خانه های کوچکم؛خانه هایی که اتاقی برای قهر ندارند :)