سلام دوستان شبتون بخیر باشه
میشه شمایی ک دارین این تاپیکو میخونین همگی نظرتونو بگین ....
اگر فرضا یه خاستگاری داشته باشین که بهتون شدیدا ابراز علاقه کنه و اتفاقا موقعیت اجتماعی و خانوادگی خوبی داشته باشه ولی مهرش ب دلتون نشینه به اصرار خانواده باهاش ازدواج میکنین؟یعنی هیچ جوره دوسش نداشته باشین... با این تفکر ک علاقه بعدا بوجود میاد قبولش میکنین؟؟
ممنون میشم برام بنویسین نظرتونو البته واقع بینانه لطفا
چقدر دلم میخاد این روزا کلا یه مدت غیب بشم ... چه فایده اینجوری مشکلی حل نمیشه ...
نه اصلا
اصلا
به هیچ عنوان عاشق نیستید ازدواج نکنید
اصلا این کارو نکن
بستگی دارع
هرگززززز ازشون زمان بگیر و بخواه علاقه مند بشی
برو بیا حرف بزن بگرد اگر علاقه مند شدی بله بگو وگرنه زیر بار نرو
چندبار باهاش میرم بیرون
اگه علاقم از ۰ بیشتر شد ینی امیدی هست
اگه نشد بی خیالش میشم
نه چون ممکنه بعدا هم علاقه مند نشی
وقت میدم ب خودم شاید خوشم اومد کم کم زمان خیلی چیزا رو تغییر میده
من که نه کمه کمش باید یه سال باهم اشنا بشیم ور طول مدت ببینم به دلم میشینه
به هیچ وجه تو فکر کن یه درصد
راستش خودم نمی تونم ی کسی دل بدم ک دلم باهاش نیس وای چون خودم درد عشقو کشیدم عذاب وجدانم می گیرم نمی دونم چکار کنم
من قبول نمیکنم با کسی که به دلم ننشسته برم زیر یه سقف
اما اگر کیس خوبیه یه فرصت آشنایی بیشتر بهش بده بدون هیچ تعهدی شاید خوشت اومد
اگ شرایطش خوب باشه اره
