من از وفتی دخترم بدنیا اومد خیلی بهش وابسته شدم
الان نزدیک یکسالشه
تقریبا چندماهی میشه همش فکر می‌کنم دور از جونش بچم قراره طوریش بشه و دیگه نداشته باشمش
آخه اون تنها دلیل زندگیه منه
میگم نکنه داره بهم الهام میشه
هیچ امید و انگیزه ای ندارم فقط بخاطر اون نفس میکشم
خواستم ببینم مامانا تجربه ی مشابه داشتن؟
عزیزم به خاطروابستگی زیاد اینجوری شدی
به دلیل وابستگی و فکر و خیال زیادع چیزی نیست
اره عزيزم طبيعيه
نگران نباش
هروقت اومد سراغت ايت الكرسي بخون صلوات بفرست
از خودت دور كن
انرژی منفی رو از خودت دور کن انشاالله همیشه سلامت باشه موفقیهاشو ببینی
اره از دوست داشتن زیاده..... هیچ اتفاقی قرار نیست بیفته جز لحظه ب لحظه از وجودش لذت ببری بهشون دامن نزن کم کم از سرت میفتن
از این فکر ها نکن تو خودت داری ب خودت تلقین می‌کنی و تو ذهنت هستش .. هرچیزی تو ذهن خودت ب وجود میاد و اتفاق میفتع خدایی نکرده دور از جون بچتون
منم سردوتابچم همینطوربودمو هستم ازبچگی هم همش فکرمیکردم پدرومادرم قراره طوریشون بشه
