توحیاطه پدرم یه اتاق بهم دادن که مستاجرشان هستم بابچه هام زندگی میکنم اگه مادرموخواهرام نبودن بی شک میتونستم بگم خیلی خیلی راحتم..اماایناخیلی اذیتم میکنندواسه همه چی باهام دعوامیگیرن..مادرم صدباربیرونم میکنه..فکرمیکنم بهم حسودی میکنندخاک توسرشان واقعاوضعتشون عالیه امابه من حسودی میکنندمادرم ازهمه بدتره شب وروزدارم نفرینش میکنم کاش واسه بی مادری گریه میکردم نه واسه اینکه مادرم دلموشکسته آخه من چیکارکنم باسه تابچه گناهه من چی بودکه شانس نداشتم ازشوهر..دلم میخوادپول رهن زودترجمع کنم وبرم یعنی میتونم تنهابابچه هام زندگی کنم..کسی هست بهم مشاوره بده دلم آروم بشه
چرا دلیلشون‌چیه
چرا پس چکارت دارن؟جای همدردی و کمکشون
بدون شک زیادی حساسی حالا چیزی بگن به دل نگیر
من تو عقدم مادرم همش میگه طلاق بگیر ازون طرف از آینده میترسم هیچ کس منو درک نمی کنه شوهرم خیانت کرده چند هفته تو دعوا و بحث هستیم 😔ازین طرف همین خواهرم هرچی میشه داره زخم زبون میزنه
همه چی زیر سایه خدا ممکنه'انشالله پولت سریع جور بشه و بری و با بچهات بهترین زندگی رو تشکیل بدی عزیزم
عزیزم انشالله میتونی، یه آپارتمان کوچیک با همسایه های خوب اجاره کن که تنها هم نباشی
چرا فکر میکنید بهتون حسادت میکنن
مثلا چیکار میکنن باهات یکی دوموردشو بگو ببینم شاید اصن خودت حساسی
الهی بمیرم.. من مجردم ولی تو فکر ازدواج..مطمئنم برمم دیگه راه برگشت ندارم..طلاق عین جنایته تو خانواده ما.. ولی مادرمم دقیقا عین مادر شماست..حسود و بد ذات.. نمیتونی کار کنی مستقل بشی یکم؟
عزیزم اگه شاغل نیستی حتمأ برا خودت یه کار جور کن که بتونی زودتر از خونه بابات بری
الهی خدا بهت کمک کنه🙌
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
2 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
