اره من بایه پسری بودم کل انرژیم زندگیم براش گذاشتم کلا رابطمون ۶ماه طول کشید که اونم همش چرت بود اون زمان فکرمیکردم عاشقشم طاق آسمون پاره شده این امده کلی براش گریه کردم ولی وقتی کات کردیم برای دومین بار و بعدیه هفته دیدم رل زد کلا سعی کردم محل ندم بعداون با نامزدم آشنا شدم مثل ملکه هاباهام رفتار میکنه
ولی رو اون پسره خیلی پافشاری میکردم دعای همین نینی سایت هرروز چکش کن و...
نه یبار کات کردیم حدود یه ماه من هرروز به فکرش بودم و گریه ووغصه
بعد خودش امد باز گفت اوکی بشیم ومن خیلی خوشحال بودم بعد ۲۰روز یهویی ولم کرد رفت من دفعه دوم خیلی تلاش کردم برگرده ولی بعد به هفتش اون وارد رابطه شد من حتی بعداونم پیگیرش بودم ولی بعد چندوقت دیدم اون خوشه من چرا نباشم کلا رها کردم عشق و حال
ببین اینو قبول دارم که عزت نفس آدم خیلی مهمه و از طرفی آدمی که بدونه طرف پیگیرشه بدتر مغرور میشه فک میکنه جایی براش خبریه و بیشتر پست میزنه
اما به نظرم عشق ارزش جنگیدن داره چون شاید دیگه هیچ وقت مثل اون عشق نیاد و اگه نجنگی ۱۰ سال بعد آدم میگه کاش تلاشمو کرده بودم و اگه تلاششو بکنه وجدان آدم پیش دلش راحته میگه تلاش کردم و نشد عشق و غرور با هم در تضاد هستن اگر غرور به عشق غلبه کنه اون عشق نیست طرف فکر میکنه عاشقه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
52 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
