نمی‌دونم چرا این چند روز اینجوری شدم
ی طرز فکر مسخره ای نسبت ب زندگی و آدماش دارم
البته بعد از اینکه نظریه داروین و خوندم اینجوری شدم(لطفاً نپرسید نظریه اش چیه حس توضیح ندارم)
همش میگم درس بخونم ک چی بشه؟کار کنم ک چی بشه؟
چند روزه نمازم نخوندم حالم خیلی بده حس هیچ کاری رو ندارم نسبت ب همه چی حالت تهوع دارم
افسردگی
من افسردگی رو پشت سر گذاشتم دقیقا همه ی اینایی که گفتین رو تجربه کردم
اگه زندگی رو زیادی جدی گرفتیش،ولش کن زیاد جدی نیست
در مورد عالم ذر پرسیده بودی تاپیکش قفله اینجا میگم.
در عالم ذر خدا از همه موجودات پرسیده آیا من پروردگار شما نیستم همه گفتیم بله. عالم ذر یا همون الست اونجا همه بودن به شکل نور خیلی کوچیک همه به خوشی زندگی میکردن.شاید هم مثل بهشت بوده خدا یه آزمونی یا امتحانی از همه میگیره روایتی هست شاید بیشتر از یک امتحان بوده یکیش این بود که خداوند آتشی ایجاد میکنه و از همه میخواد که برن داخل گودال آتیش که حضرت محمد اولین نفری بوده بدون درنگ وارد گودال میشه بعد اماما بعد شیعیان و بقیه وارد گودال میشن به خاطر همینه هرکس تو دنیا جایگاهی داره.
راستی کسی که مشکل زیادی داره دلیل بر این نیست که آدم بدیه شاید آدم خیلی خوبی باشه چون توان بیشتری داره بیشتر امتحان میشه
