به عنوان یک دختر ۲۲ ساله، باید بگم هرگز احساس بزرگ بودن ندارم. این که بچه ها و آدم های کوچیک تر از من فکر می کنن من باید خیلی قوی و مستقل باشم ، باید بدونم دقیقا چیکار کنم ، من این حس ندارم.
گاهی وقتا حس می کنم دلم می خواد که بهانه بگیرم ،دلم می خواد بگم همه چی خیلی سخته ، من آمادگیش ندارم ، می ترسم و یک بزرگ تر بهم بگه که چیزی نیست ترسی نداره ، همه چی خوب پیش می ره
ولی فقط خودمم ، هیچ بزرگتری نیست که بیاد ، دستام بگیره و بگه چیزی نیست.
ولی فقط منم. تنها.
نمی دونم فقط منم که این حس دارم؟