من پسرم66زوزشه. از اول تولدش خیلی استرس کشیدم . تا 50روزشم یا من خونه مامانم بودم یا مامانم خونه ما.بعدش افسردگی پس از زایمان شدید گرفتم . بخاطر افسردگی شدیدم الان یه هفته هستش یه خانومه میاد کمکم از صبح 9تا دو و نیم. ناهار و شام درست میکنه صبحونه آماده میکنه و بعضی وقتا هم به بچه میرسه .قراره تا آخر دی بیاد. به شوهرم میگم من هفته ای دو سه روز برم خونه خونه مامانم عصرها میگه نه هوا سرده شرکت میخوره میگم با ماشین میریم . و میریم پارکینگ مامانم اینا پیاده میشیم. قبول نمیکنه . منم تو خونه دق میکنم. بچم شیر خشکی هم هستش ببرم پیش مامانم بذارم خودم در میان بیرون اب‌و هوام عوض میشه. خیلی برام سخت میگیره شوهرم . اونایی که نوزاد دارین آیا بیرون نمی‌رفتین تو زمستون چیکار میکردین پس
چرا با ماشین دور دورمیکردیم از جونت مراقبت کن زیاد سخت نگیر به خودت .اون موقع هم کرونا لعنتی بود
پسر من ۲۷ روزش بود کروتا گرفت و ۱۰ روز بستری شد. تا اخر زمستون فقط هفته ای یبار اونم اگه هوا خوب بود میرفتم خومه مامانم.همش خونه بودم.بسکه روزای‌سختی رو گذروندم.
بجاش مامانم و ابجیم و مادرشوهرم میومدن بم سر میزدن. منم ۲۲ سالم بود همه کارا هم با خودم بود ولی گذشت
اصلا نرو هنوز خیلی کوچیکه اگر آنفولانزا یا کرونا بگیره چندماه درگیری.حتی اگر من جای شما بودم نمیزاشتم کسی هم بیاد کمک.چون ممکنه شما ازش بگیری و به بچه منتقل کنی.یکم عاقلانه رفتار کن نا بچه بزرگتربشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
