من نه تنها غریبم توی شهر دیگه
بلکه هیچ گونه کس و کاری هم ندارم
خل شدم دیگه! کلاس رفتن و باشگاه رفتن و تفریح کردن هم پول میخواد!
وقتمو با چی پر کنم آخه؟ افسردگی شدید گرفتم اصلا لذت نمیبرم از حضور بچم و همسرم و هیچ چیز دیگه ای... زندگی برام شده عین عین مردگی... چندین ساله ، خواهر یا مادر که سهله، حتی با یه جنس مونث هم صحبی نداشتم، حتی سلام علیک یا غیبتی چیزی...
دلم پوسیده بخدا.
** هم صحبتی .
اشتباه تایپی بود
من 😓
تو شهر غریبم تو این شهر بعد از خدا فقط همسرم رو دارم
منم مثل شمام
منم
یکماه دیگه قراره عروسی کنم منم غریب میشم
منم تازه ازدواج کردم تو ی شهر غریبم ی دوست هم ندارم فقط خودمو خونه و همسرم هستیم
کاش من مثل تو بودم شوهرم جلوچشم خودم خواهرمومیبوسید
من در مکانی که قراره زندگی کنم خیلی غریب و تنها هستم به قدری که اگر مشکلی پیش بیاد کسی نباشه به دادم برسه
یک روستای تقریبا دور از شهر
خانواده همسرم هستن اما رفت و امد و محبتی ندارن
وقتی میرم اونجا و به این تنهایی عظیم فکر میکنم حس بدی میگیرم
