چرا بعضیها اینقدرزندگی را به خودشون و دیگران سخت میگیرند ( من و همسر وخانوادش) 😔

بعدم اومد و به منگفت برو طلاقت را بگیر این چه شوهریه که تو داری من که شوهرم دیگه اجازه نمیده غصه زندگی داداشم را بخورم و اینکه بریدم بچه ها را مامانم میتونه خوب تربزت کنه و از این حرفهای صد من یه غاز الکی از اون روز به بعد دیگه دو سه بار بیشتر خونشون نرفتن اونم فقط در حد یه چند دقیقه نشستن ولی اون خیلی اصرار داره که دوباره مثل قبلشه را بطمون

نمیتونم فراموش کنم که گفت من داداشی مثل تو را نمیخام شدی مایه آبرو ریزی

 مردم داداشاشون را میبینن حس غرور بهشون دست میده من تو را میبینم از خجالت آب میشم  و کلی چرت و پرت دیگه

من وقتی پیشش میرفتم که حس میکردم دور شوهرم دا آدمای بدی گرفتن واسه خاطر اینکه شوهرش ادم خوبی بود و میدونستم که بخاد میتونه با دوستی با شوهرم اونو از رفت و امد با دوستای بد باز داره ولی اون متاسفانه فقط نوک انگشتم را میدید واینکه ظاهر زندگی برادرش را پیش شوهرش خوب جلوه بده وگرنه گفتن این حرفها برای منی که همه چی،  را میریختم توخودم زیاد راحت نبود اونم فک کرده بود که من را تحت کنترل خودش در اوردهو هر حرفی بزنه من همون را انجام میدم

نه اصلا از هیچکدومشون توقع کمک ندارم الان تجربه به من ثابت کرده که اون موقع ها خیلی خام بودم خیلی قوی شدم حتی از گرسنگی هم بمیرم از هیچ کس کمک نمیخام تونستم واسه شوهرم با وامهای خانگی به مغازه جور کنم و بدون احتیاج له اونهازندگیم را تقریبا متعادل کنم الان اصلا وابستگی به اونها ندارم چون کم سن بودم و بی تجربه میرفتم پیش اون  و این را هم میدونستم که اگه برم پیش خونوادم مطمئنم که با دخالتاشون وضع بدتر میشه خانوادم از هم میپاشه

 به هر حال همون روزا بود که مادر شوهرم گفت میخام خونه روستا را بفروشم تا پدرتون زنده است و بیام قوچان خونه مستقل بخرم شوهرم گفت اگه این کار را کنی شکایت میکنم و این بهونه ای شد برای اینکه کلا شوهر م را مثل پوست میوه دور بیاندازنش یک روز قبل مرگ پدر شوه م مادر شوهرم وسایل جمع کرد اومدن شهر و پدر شوهرم وسط اسباب کشی جون داد ومرد بعد مرگ پدر شوهرم همگی میگفتن میخایم خونه های روستا را زیر قیمت ردکنیم و شوهرم نمیزاشت یه روز ما را از شکایت میترسوندن یه روز دیگه به دروغ میگفتن مشتری داره زودتر بقیه پول را جور کنید تا به شما بفروشیم اونها دوست داشتن ما همون خونه های پنجاه متریمون را بفروشیم چون میترسیدن من مهریه ام را بزارم اجرا و خونه ها را مصادره کنم خیلی دلم را شکوندن و دیگه اصلا دلم باهاشون صاف نیست  ولی من از یه جایی به بعد وایستادم جلوشون 

گفتم شما با شوهرم طرف نیستین با منی که میگفتین سیاست نداره طرفین با منی که میگفتین زرنگ نیست طرفین و   وقتی طلا گرون شد داد همه خواهر برادراش در اومد و اومدن سر شوهر م کلاه بزار ن و مثلا خونه ها یروستا را طبق یک توافق احمقانه به ما بدن که شوهرم زیر بار  نرفته بود و با برادر کوچیکش در گیر شده بودن خلاصه طوری شد که ما خونمون را به اسم مادر شوهرمکردیم اونهم با پس اندازش سهم الارث بچه های دیگه را داد و ما صاحب اون خونه های سیصد متری شدیم که از اول توش زندگی میکردیم و خونه های روستا را هم زیر قیمت فروختن که البته اینطوری من راضی تر بودم چون تو اکن روستا میدونستم زندگی خیلی سخته علاوه براینکه آب قطع میشه و دو ساعت در روز بیشتر آب نداره آدمای جالبی هم نداره و آینده پسرم را در خطر میدیدم ضمن اینکه رفت و آمد هم خیلی سخت بود برامون وباید هر دوز بیست وپنج کیلومتر را بچههام میومدن  و برمیگشتن

حالا دخترم که پانزده سالشه گاه میگه مامان شاید تو مقصری که خانواده بابا ما را کنار گذاشتن نمیدونم شاید هم هستم ولی اصلا دوست ندارم مثل سابق رفت و آمد داشته باشم