خوشحالم که شما هم از تصمیمتون راضی هستید.
استیگمای خیلی زیادی وجود داره تو ایران درباره این موضوع. هنوز کسی ازین جریان خبر نداره بجز همسرم.
ولی تجربه سقط جنین برای من اولین و پررنگ‌ترین مواجهه با دنیای آزاد بود! اینکه فقط نظر من مهمه بر بدن خودم و حتی به شوهرم نگاه هم نمیکردن و منتظر تصمیم من بودن برام عجیب بود و درعین حال عجیب‌بودنش غم‌انگیز بود.
یه جایی خوندم ((طبیعیه که بعد از گرفتن تصمیم درست حس بدی داشته باشی ))
واقعا آدم به گذشته نگاه میکنه میفهمه چقد شرایط الانش میتونست بد باشه اما با تصمیم های به موقع جلوشو گرفته
با اینکه یه چیزایی از دست داده
میدونی حتی اون بچه به دنیا هم میومد دوباره تصمیمات مهمش با تو بود.برای همینه میگن مادر بودن سخته
فرای حاملگی.زایمان.شب بیداری و.....اینا میگم ها
مادرا به خیلی چیزا باید فکر کنن
الان خودم دوتا بچه دارم .به خاطر اونه راحت نظر میدم
حرف عمیقی بود!
خیلی وقتا تصمیم درست درد داره (البته تو مورد من درد استعاری نبود فقط🫠🤦♀️)
و بعضی از تصمیم ها life changing هستن، زندگیت با گرفتن اونها به مسیری کاملا متفاوت میفته.
قطعا بچه برای من چیزایی می‌آورد ولی من با شناختی که از خودم و شرایطم دارم میدونم که آدم خوشحال و حتی خوبی نمیبودم نسبت به الان.
مادر خوب بودن یعنی ایثار و از خود گذشتگی.
و جز این نمی تونه باشه.
مادر بودن یعنی خودخواه نبودن در مواجهه با فرزند.
به نظرم هر وقت بدونیم که از نظر روحی می تونیم اینطوری باشیم باید بچه دار بشیم.
چون وقتی که آدم مادر میشه،هشتاد درصدش درگیر مراقبت از فرزنده و عشق به اون و اعتلای اون
این افکار که جدیدا باب شده که مادر باید خودخواه باشه،و به فکر خودش باشه،درک نمی کنم.
آوخ بله دقیقا. هیچ تصوری ندارم من از جزئیات و ظرافت‌های بچه‌داری. قطعا کمرم خم میشد درون شرایط.
شاید اگر همسرم افسرده و تنهایی طلب و ضعیف نبود میتونستم از پسش بربیام ولی الان حتی نمیتونم تصور کنم.
