امیدوارم که نیاز به جراحی نداشته باشی عزیزم
ولی اگر هم لازم شد احتمال قوی یک شب بیشتر بستری نمیشی، بگو همسرت با مادرش صحبت کنه و کمک بخواد، بهرحال شما باید سر پا شی تا بتونی بالای سر زندگی بایستی.
از الان واسه چیزی که پیش نیومده خودخوری نکن، بجاش واسش برنامهریزی کن.
من نوزادم سه ماهش که بود بستری شد بیمارستان بخاطر کرونا، خودم ۲۴ساعته اونجا بودم (در حالیکه خودم هم مبتلا بودم) همسرم و پسر چهارسالهم هم خونه بودن، کسی کمکمون نبود، ولی گذشت عزیزم. روز اول توی بیمارستان هی جوش میزدم که چی خوردن و چکار کردن، بعدش گفتم تو باید تمرکزت اینجا باشه که بتونی به نوزادت برسی و سریعتر بیاین بیرون. یه سری داروهاش رو خودم باید سر ساعت میدادم به اضافه رسیدگیهای معمول یک نوزاد توی محیط کمامکانات اونم واسه من که خیلی بددلم. ولی نتیجهش شد اینکه بجای یک هفته، پنج روزه اوضاعش خوب شد و مرخص شدیم.
همه اینا رو واسهت تعریف میکنم نه واسه اینکه بگم من قهرمانم و فلان، میخوام بگم آدمها همشون با چالش روبرو میشن و ازش عبور میکنن، شما هم رد میکنی حتما این مرحله رو. ناراحتی و دلگرفتگیت خیلی طبیعیه عزیزم ولی نذار توش غرق شی❤️