دوران نامزدی رو گذروندیم .
الان دیگه تصمیم گرفتیم برا عقد .
همه چیش قابل قبوله.
تو آزمایشگاه کار میکنه . درآمد و اینا هم اوکیه.
یه کم چهره ش به دلم نمیشینه . اوایل اصلا توجهی نداشتم . الان که خیلی رفتم تو فکرش. هی ایراد میاد به ذهنم .
نمیدونم چکار کنم ؟
مامانم میگه خوبه معمولیه
یعنی چجوریه
اگه به خود برسه
خیلی خیلی زیاد
مهم بود که دیگه چاره نبود
به دلم بشینه
بفرست ورزش کنه
شعاره که میگن مهم نیست و عادت میکنی اتفاقا خیلی مهمه
قد بلند چشم و ابرو مشکی جذاب و دلنشین باشه
برام خیلیییییییییییییی مهمه♡
عادی میشه برات ولی معمولی بنظرم از همه چی مهمتره و اخلاق اخلاق اخلاق
اخلاق داشته باشه کم کم دیونه چهره معمولیشم میشی
منم همسرم چهرش معمولیه تازه یکمم تپله 😅ولی اخلاق داره مامانم میگفت تو سرتری گفتم باشم مهم نیست الان مرد با اخلاق و کاری کم پیدا میشه
قیافه برام مهمه ولی حالا ن اینکه پرنس یا شاهزاده باشه درحد معلمولی🫥ولی پول خیلیییی مهم تره
چهرش ب دلت میشینه دیگه حساس نشو
یه چیز بگم؟ مثل اینکه همه اینجوری میشن!
خودمم اوایل خیلی خوشم میومد از قیافش (دوست صمیمی برادرم بودن) همیشه بنظرم خیلی بامزه و خوشگل بود ولی نمیدونم چرا
به محض اینکه دیگه قضیه جدی شد و تصمیم گرفتیم رسمیش کنیم یه جوری شدم ( ما هم هنوز عقد نکردیم فعلا)
همه دوستام میگن طبیعیه اونا هم همینطوری شده بودن قبل عقد
