دهمم رشتم تجربیه البته خودم میخواستم انسانی برم.
کارنامم افتضاح شده بود زیست و شیمی ۱۲.۵ شده بودم. امتحاناش واقعا خیلی سخت بود خب الان سال اول دبیرستانمه امتحان اول بوده اونم رشته ای که ازش اینقدر متنفرم. وقتی کسی که علاقه داره نمره هاش از من بهتر نشده نمیدونم چه توقعی از من دارن. مامانم کل راه مدرسه تا خونه داشت می گفت از این به بعد توی روز یه ساعت وقت استراحت و گوشی و... داری بقیشو درس میخونی. به معنی واقعی هیچ اهمیتی به احساسم نمیده فقط درسم براش مهمه مطمئنم حتا افسردگی هم بگیرم اگه به درسن لطمه نزنه براش مهم نیست. واقعا حس میکنم زندگیم داره کوفتم میشه هیچ لذتی ازش نمیبرم همش آرزو میکنم کاش مجبور نبودم زندگی کنم اونم وقتی مامان بابام کمالگران. انگار خودم خوشحال شدم که نمره هام پایین شدن البته دلداری دادن درمورد درس کلا توی خونواده من وجود نداره فقط سرزنش میکنن😭😭😭
