من واقعا بدبین هستم نسبت به جو ارعابی که راه انداخته اند در جوامع و مردم را از نقص لا علاجی که اوتیسم میگن بهش، تا حد مرگ می ترساندن.
خب مگه تا همین سی چهل سال پیش، بعضی از بچه ها دیر حرف میفتادن، خانواده ها اینطور کلافه و مضطرب میشدند؟ صبر میکردند و بچه هم تا قبل از هفت سالگی خودبخود به حرف می آمد و هیچ مشکلی هم از هیچ نظر براش پیش نمی آمد. بی شمار شنیده ام از این موارد که اصلا جای انکار نیست.
خب در دوره زمانه ما هم همینه. بچه که حرف نزد، باید صبر کرد، نه اینکه مدام ببریم مطب و بیمارستان و آزمایشگاه و کاردرمانی و گفتار درمانی و برچسب های وحشتناک بچسبانیم به بچه که مثلا نقص مادام العمر مادرزادی داره و ...
من اصلا باور دارم بچه وقتی در شرایط نامساعد روحی روانی قرار میگیره، برای آسیب ندیدن روحش، میره تو لاک خودش. و خودبخود با بزرگتر شدن، روحش هم قوی تر میشه و از لاکش کم کم بیرون میاد. اوتیسم همینه!
اما الان اینقدر بلا سر این بچه های طفل معصوم میارن و آواره بیمارستان و آزمایشگاه و مطب دکتر و ... جلسات کاردرمانی و گفتار درمانی و ... میکنن و زجرش میدن و کلی هم داروهای شیمیایی که اکثرا باعث سردی مغز میشوند به خورد بچه ها میدن که وی؟ بچه رو وادار کنم به حرف زدن و مثلا دستور پذیری و ... یعنی وادارش کنن به زور از لاک دفاعی خودش بیرون بیاد، اونم در موقعی که اون شرایط نامساعد که از اول باعث شده بچه بره تو لاک خودش تا آسیب نبینه، همچنان باقی هست، که هیچ، حتی این دخالت‌ها و دکتر بردنها و دارو دادن ها و بدرفتاری کردنها ... شرایط را از اون هم بدتر کرده. بعد که بچه بزور از لاک دفاعی خودش بیرون میاد میبینیم حرف میزنه، دستورات رو هم اجرا میکنه اما عین روبوت! و حالا پرخاشگر هم شده، چون روحش خیلی آسیب دیده بخاطر بیرون اومدن از لاکش و کلا دیگه دیوانه شده طفلک! بعد میگن همینه دیگه! بچه های اوتیستیک اینطوری هستن، عین دیوانه ها داد میزنم و حمله میکنن و ... در صورتیکه بچه اینطوری نیوده، ما بهش یه برچسب دروغی زدیم و مجوز شده برامون که هر بدرفتاری باهاش بکنیم و بچه بر اثر این بد رفتاری ها و اون داروهایی که همگی باعث سردی مغز میشوند طفلی دیوانه شده!
