احساس میکنم با ادما فاصله دارم . انگار نمیدونم دنیام فرق داره حالم خوش نیس
« پُرم از هیچ ••͜! »🖤
نَکشیدی تا ببینی چی کِشیدم🙂
درک میکنم ولی مهم اینه ک خودتو داری
خودت رو دوست داشتہ باش
اونوقت ھمہ جذبت میشن
منم همینم هیچوقتم کسی درکم نمیکنه
ببین این دور شدنه اولش برات خیلی سخته بعدش به حدی برات لذت بخش میشه که با خودت میگی کاش زودتر از همه آدما فاصله می‌گرفتم
منم همینطورم
آه عی دنیا
باور کن الان دیگه حتی تنهایی هم داره منو م... ولی دیگه یاد گرفتم همینجوری خودمو دوست داشته باشم
هعی منم از بچگی تنها بودم تا الان حتی تو بچگیم منو تو جمع بازیاشون راه نمیدادن😂😂
تاپیکاتو چک کردم دیدم خوابگاهی هستی
خیلی درکت میکنم
برگشتم به اون دوران
منم زمانی که خوابگاه بودم همین حس رو داشتم
البته سال اول خوب بودم
سال بعدش شدیدا احساس تنهایی میکردم
مینشستم گریه میکردم یهویی
حتی یهو وسط گریه ام می‌گرفت میرفتم بیرون گریه میکردم
مدت طولانی اینطور بودم
البته فکر و خیال های منفی هم خیلی تاثیر داشت تو حالم
یا به جای اینکه بلند شم برم بیرون یا مثلا چیزای مثبت گوش بدم و بخونم، آهنگ های غمگین گوش میدادم حالم بدتر میشد
سعی کن آدم های مثبت نگر و پر انرژی رو تو خوابگاه پیدا کنی باهاشون دوست بشی
بری بیرون برای خودت گشت و گذار و قدم زدن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
