چند درصد زندگیمون فکرمون، رفتارمون و.... برای خودمونه؟
میدونم که انسان موجود اجتماعیه و ما برای زندگی به اجتماع و جامعه نیازمندیم و اینم هست که برای زندگی تو همین جامه باید پذیرفته بشیم.... اما واقعا به نظرم خیلی از افکار و استرس هایی که تحمل میکنیم درواقع دغدغه های خودمون نیستن بلکه اطرافیانمون دارن به ما تحمیل میکنن.... واقعا میون نگرانیها و استرسهاتون با خودتون فکر کنید اگر جایی زندگی کنید که کسی شما رو نشناسن باز هم اون نگرانیها رو دارین؟؟؟
ن بخدا اگر بعضی آدمای اطرافمو نداشتم این همه استرس نداشتم
تا جایی که آدما رو آدم فرض نمیکنم یعنی برخورد خودشون عین گ ا و هست من هم اصلا کاری به آدما ندارم یه عده خیلی خیلی کمی خوبن برا خودم نگه داشتم
اگ همسرم اجازه بده من دقیقا همون جوری ک خودم میخوام زندگی میکنم حداقل حدود ۹۰ درصدش ب حرف بقیه کاری ندارم
منم حرف بقیه رو توجه نمیکنم ولی حس میکنم حرفها... باعث میشه توقع خودم از خودم بره بالا و این شروع استرسهاست.... اینه منظورم
دقیقا همینطوره
ما فقط برای نمایش دادن جلوی بقیه داریم زندگی میکنیم
خودمون هیچ لذتی از زتدگی نمیبریم
و من که به لطف خدا به لطف خدا نمیدونم استرس چیه ، تو عمرم تو سختترین لحظات گفتم زورم که از خدا بیشتر نیست ، پس نگرانیم برا چیه؟ توکل کردم به خدا و گفتم هر جور خودت صلاح میدونی ، ولی نمیدونم دیگه این وسط نقش مردم و اطرافیان چی میتونه باشه؟ اونا دارند خودشون زندگیشونو میکنند ، چیکار به ما دارند؟ دوروزه دنیا دیگه غم و استرس نداره که...
این خوبه که هیچکی کاری با من نداره ، اگه داشته باشه هم من برداشت بد نمیکنم از صحبتاش ، مثلأ بگن فلان چیزو نخریدی و قدیمیه با خنده میگم راست میگی اخلاقمو که میدونی به تجملات دنیا علاقه ندارم ، همه هم همینجوری منو پذیرفتند ، تو خونه ای که سالیان سال وسایلش تعویض نمیشه هر دوماه یکبار مهمونی مفصل میدم و اونایی که عاشق تجملاتند ، دلشون برا خونم تنگ میشه ، میگند اینجا و کنار تو یه حس خوبی داره که هیچ جا نداره ، میخوام بگم هیچکی زورش از خود آدم بیشتر نیست ، مردم خودشون احساس میکنند دیگران اذیتشون میکنند ، وگرنه با خنده و شوخی هر حرفی رو رد کنی دیگه هیشکی باهات کار نداره ، این تجربه منه ، راستی هیچکی رو از زندگیم حذف نمیکنم عاشق باهم بودنم
ببین ارتباطتو با خدا قوی کنی ، هیچ نیرویی نمیتونه بهت استرس وارد کنه ، زندگی رو سخت نگیرید ، فکر نکنید با تجملات عزیزتر میشید و دیگران به به میکنند ، نه اتفاقأ رقابتشون بیشتر میشه ، همه میدونند از لحاظ مالی مشکل ندارم ولی علاقه به خودنمایی ندارم ، تا حالا بجز تالار عروسی تو هیچ کدوم از مهمونیا طلا ننداختم ، دلم نمیاد یکی از مهمونا طلا نداشته باشه و من داشته باشم ، لباسای خونگیمو همش مارک ترک میگیرم تو خونه همیشه آراسته و مثل ملکه میگردم ولی بیرون تو عمرم آرایش که نداشتم و یه مانتو بلند عبایی خیلی ساده میپوشم ، کلا دوست ندارم از هیچ کدوم از بنده های خدا بالاتر دیده بشم ، حالا به نظرت ، نظر کی میتونه منو بهم بریزه؟
