شوهرم یه پسرعمو داره متولد77 وپارسال نامزدکرد امسالم عروسی، اول ی توضیح راجب خودم بدم من عروسی اینانداشتم البته 6سال پیش ازدواج کردیم، بعد عروسی نگرفتیم و اومدیم سرزندگیمون
شوهرم اونموقع خیلی بچه سن بود یعالمه مشکل داشتم بامادرشوهر اینا نمیگم الان خوب شده مامانش ن ولی خداروشکر خیلی خیلی بهترشده نسبت ب قبل
اونموقع ما زودماشین خریدیم دستم پر النگو طلا داشتم خیلی ام تادلتون بخاد دشمن وشیطون بینمون بود ک ما بخاطر اینا چندبار تامرز جدایی طلاق اینا رفتیم و خلاصه الان دیگ یکساله باهمه اونایی ک بینمون بهم زدن و اذیتمون کردن قطع رابطه کردیمو خداروشکر زندگیم خوبه
حالا این وسط ی چیزی هست
نه خداروشکرررر، همچین اخلاقی ندارم
پسرعموی شوهرم ازدواج کرده قصد توهین ندارم اصلا به هیچ قشرخاصی یوقت سوتفاهم نشه زنش برای یکی از داهات های شهرمونه بعد کلا 17سالشه من 23سالمه
دختره از لحاظ قیافه خیلی معمولیه و پوست سبزه و هیکل وقدش مثل خودمه بچها من اینارومیگم ک تصورکنید قصد مسخره کردنشم اصلا ندارم بهیچ وجه
خانوادشم ک خیلی خیلی معمولی ان
ولی باورتون نمیشه بزرگ کوچیک باهاش خوبن
خود دختره انقدددددسیاست داره ک من خودم موندم واقعا
خانواده عموی همسرم انقدباهاش خوبن
براش عروسی گرفتن البته خیلی خیلی معمولی بود عروسیش ولی از من ک بهتر من عروسی نداشتم، وقتی نامزد کردن عمه های شوهرم هرروز یکیشون دعوتش میکرد دلم خیلی میشکنه ک چرا من اینجوری نبودم
شب حنابندونش عمه شوهرم و دختراش براش ی تک پوش کادو گرفتن الانم ک عروسیکردن کلا ازاین شهررفتن و خونه گرفتن تهران و هرماه میان سرمیزنن
نه نشده
به همه حسودیم میشه
حسادت نه
ولی غبطه چرا
و سعی کردم الگو بگیرم
از اینکه تو شهری که خونوادم نیست زندگی میکنم خدا رو هزارتن بار شاکرم و از اینکه خانواده کم جمعیتی دارم که هر روز نخوام خودمو با یکی مقایسه کنم اینا درد بی دردیه منم وقتی هیچ مشکلی ندارم میافتم تو فاز مقایسهچهازتا ادم بدیخت رو نگاه کن تا قدر زندگیت بدونی و شکر خدا رو کنی دیگه کاری هم به زندگی کسی دیگه نداشته باش
من فقط همش حسرت میخورم مگ من چیم کم بود بهترین امکانات خونه پدری داشتم، بهترین زندگی قیافمم ک نمیگم خیلی عالی ام ولی بدنیستم
چی کم داشتم م اینکارا واس مننکردن
حسادت شاید اگر بگم نکردم دروغ گفتم ولی بدجنسی نکردم لحظه ای شاید اومده سراغم بعد هم زود فراموش شده به حس هایی که داری پروبال نده
