خانما من همسرم ۶ سال پیش مادرش فوت شده و از اون موقع تا حالا با پدرش زندگی کرده و خیلیم بهش محبت میکنه ولی پدرش فوق العاده نامرده و هیچ قدمی برای زندگی این برنداشته
ما یک سال و نیمه عقد کردبم و یک ماه دیگه عروسی داریم
من ترسم از اینه که سر خونه زندگی خودمونم دائم به فکر باباش باشه(باباش خیلی از محبتاش سو استفاده میکنه)
قطعا همینطوره
این حرفو نزن
میبینی چقدر نامردن شوهر منم از جونش واسه پدرش مایه میزاره مام نامزدیم ولی اون یه کمک بهمون نمیکنه
حرص نخور
اگه فقط یه لحظه فرض کنی این قضیه برعکس اتفاق افتاده بود
مثلا مادرشوهرت زنده بود و پدرشوهر نداشتی اون موقع خاکت به سر بود
پدرشوهرا مهربونن و عروس دوست هستن
شماهم بهش محبت کنید
اگر بگم بزار برسی .... ناراحت میشی؟
خب یعنی چون ازدواج میکنه نباید ب فکر پدرش باشه اصلا؟
اگر خدایی نکرده این شرایط برای خودت بود، پدرت و دور مینداختی بعد از ازدواج؟ میپسندیدی همسرت بگه از پدرت متنفره و نیومده نگران باشه ک تو ب فکر پدرت باشی؟
شاید از دید تو پدرهمسرت بد باشه ولی برای همسرت قطعا عزیزِ
پدر شوهر منم کار میکشه و حق شوهرمو نمیده
ولی بعضی جاها کمکمون کرده ..
خیلی هم بد اخلاقه ولی خب من با تمام این رفتارا حاضرم هروز ازش نگهداری کنم ولی یه ساعت با مادرشوهرم تنها نباشم
تا وقتی مادرشوهر بالا سرت نبوده نمیتونی بگی پدرشوهر رو دست مادرشوهرو برده
نه نه نمیگم دور بندازه
ولی شوهرم از حد گذرونده
انگار تا پدرش خوشحال نباشه این خوشحال نمیتونه باشه
غذا بخواد بخوره تو فکر اونه اول
اگه خار به پای باباش بره از استرس خواب نمیره
در صورتی باید نسبت به من ایتجوری میبود که همسرشم
