یکم از سختیها محدودیتا و فضای تاریک و آدمای سرد خونه فاصله بگیرم .الان چند روزه برگشتم خونه برام عین جهنمه.همش دعوا همش تهدید .میگن ها دیگه رفتی اونجا از دست ما فرار کنی الان خوشحالی دیگه.چه غلطی کردم برگشتم باید همونجا تو خوابگاه میموندم.ایندفعه برم دیگه برنمیگردم.دیروز انقدر باهاشون بحث کردم سرم گیج رفت افتادم.دلم میخواد یچیزی بشم مهاجرت کنم برم راحت شم ازینجا.همش گیر میدن میگن رفتی شهر دور الوات گری و خوشگذرونی .میگن دیگه حق نداری بری از هفته دیگه میای خونه از دانشگاه انصراف میدی .از اول هم مخالف رفتن من بودن.من هیچ کار بدی نکردم که مستحق این بیعدالتی ها باشم خدا اگه مجبورم کنن انصراف بدم و برگردم دیگه درس نمیخونم صبر میکنم ازدواج کنم ازین خونه برم و راحت شم .همش میترسن شهر دور بلایی سرم بیاد یا من ی غلطی بکنم با اینکه تابحال هیچ غلط اضافه ای نکردم درسمو خوندم اما میگن برگرد خوبیت نداره شهر دور .
مادرت چقدر تو این اوضاع تاثیر داره؟
برو دیگه پشت سرت هم نگاه نکن
خوب ببین من میخوام یچیزی بهت بگم یا باید رد بدی بری همون دانشگاه خودت بری سرکار خانواده رو ول کنی ی‌مدت یا بشینی قانعشون کنی
من نمیگم کدوم کار رو بکن اما به مادرت بگو بر فرض من آدمی هستم که نیاز به مراقبت دارم دور از جونت یوقتی تو این دنیا نباشی اونوقت کی میخواد بهم بگه چیکار کنم چیکار نکنم؟ تو باید ب من اعتماد کنی چون محافظت از آدم بزرگ بدرد نمیخوره بقول مادربزرگم کسی بخواد کاری کنه از پشت زندان هم انجام میده هیچکسم نمی‌فهمه بهش بگو تو فقط باعث میشی بجای اینکه من اعتماد بنفس داشته باشم تو جامعه باشم بتونم از خودم دفاع کنم داری یکاری میکنی فردا پس فردا سایه ات بالا سرم نبود تازه عقده گشایی کنم ، بگو خودت انتخاب میکنی دوست داری مثل خودت آدمی باشم که خودش خوبه نیازی ب مراقبت نداره یا آدمی باشم که فقط دروغ میبافه و میپیچونه، چون آدم بخواد دانشگاه بغل خونه مادرپدرش هم بره باز می‌تونه اگه بخواد کاری کنه انجام بده
والا ی دختره تو دانشگاه ما بود چادری بود و مادرش میآورد دم دانشگاه نیومد از دم دانشگاه هم میبرد خونه خیلی سختگیر بودن بازم دختره راه پیدا میکرد ماشاالله خیلی هم فعال بود
دقیقا همین رفتارای محافظه کارانه ی غلط و بیش از حدشون باعث شد از آدما و جامعه فاصله بگیرم و بی زبون و خجالتی و بی اعتماد بنفس بار بیام چون هر گودالی جلو پام سبز شد نگفتن پل بساز و از روش رد شو .فقط گفتن بترس و برگرد .
می‌دونم چی میگی مادر منم این شکلی بود می‌گفت دانشگاه پسر داره نباید بری من با حرف و حرف و حرف درستش کردم
نمیگم اگه مادرت با حرف درست نشد تقصیر توعه ها ، بعضی ها کلا تغییر نمیکنن ببین کی شخصیت منعطف تری داره با اون صحبت بکن نشد هم جمع کن برو خوابگاه بر هم نگرد تا آخر دانشگاه بعدشم برو سرکار خودت اعصابت مهم ترع
منم چادری ام و اهل نماز و روزه تابحال کاری نکردم نسبت بهم بدبین بشن اما هنوزم بدبین و بد فکرن همیشه سعی کردم اعتمادشونو جلب کنم اما بازم فایده نداره.آخرهفته ها میگن باید برگردی خونه حق نداری تو خوابگاه بمونی چون میری خوشگذرونی و الوات گردی با بقیه .من 4 روز تو خوابگاه کلاس ندارم آزادم میگن باید این 4 روزو برگردی معلوم نیست وقتی تایمت آزاده چه غلطی اونجا میکنی پس خونه باشی خیالمون راحته .
