عزیزم
منم دخترم یک هفته مریض شد
خودم همه زحمتهاش کشید
شوهر نبود پیشمون
بعد روزا آخر که تو پیام رسان جوابش دادم متوجه نشده بود وضعیتمون،فامیلش فرستاد کمک که کاش نمیومد
من گفتم من از پس خودم برم میام لازم نیست
آنقدر حرص خوردم که نگو
به خاطر همین میگم منتظر کسی،نباش
اون حاجی،توان تلفن صبح زود نداره بشینه خونش،بقیه اسیر نکنه والا