من بچه دوممو که بدنیا آوردم افسردگی شدبد گرفتم،جوری که زندگی برام اینقدر بی معنی بود که روزی چندبار به خودکشی فکر میکردم...کلی مشاورو روانپزشک،کلی دارو،همدریدیای شوهرم که پا به پام روزای سختو میگذروند،گریه های مامانم بخاطر حال بدم،هیچکدوم ذره ای حالمو تغییر نداد فقط به عشق دخترم خودمو از اون شرایط کشیدم بیرون....
روزی چندبار تکرار میکردم احمق اگه خودکشی کنی اون قراره چی بشه بمونو بجنگ واسه خوشبخت کردنش....
شماهم تکرار کن که باید دختراتو خوشبخت کنی،و اجازه نمیدی سختیایی که خودت کشیدی اوناهم بکشن...تکرار کن تکرار کن
فرزند هدیه خداونده..شما با صداقت احساستونو بیان میکنید ولی ممکنه غضب خدا رو به همراه داشته باشه..والا بنده که پدر هستم تنها دوست من دخترمه.کسی که توی هر شرایطی همراه و دلسوز من بوده و هست.حتی توی سن کم
خدا صلاح ت بهتر از خودت دونسته
وگرنه فک میکنی کاری داشت بهت پسر بده.
اینو بدون حکمت ش بوده ک تو نمیدونی
کاش یکیش واسه من بود 💔
